ท่านโหวจำเป็นต้องติดตามท่านอ๋องกลับวังไปอย่างเสียมิได้ ในใจยังรู้สึกอาลัยหลานชายที่อ้วนท้วนน่ารักคนนั้น เป๋าเป่าหลานปู่ ปู่จะต้องทำให้เจ้ากลับมาใช้แซ่ซ่งให้ได้ ซ่งอู่ฉิน...ฟังดูแล้วเพราะกว่าเป็นไหนๆ ท่านโหวคิดอย่างเบิกบานใจ ไม่ทันรู้ตัวก็มาถึงวังอ๋องเสียแล้ว
"ท่านอ๋อง..."
ขณะที่เดินเข้าวังอ๋องก็อดไม่ได้จะเอ่ยปากถาม คังอ๋องก็เป็นสหายสนิทของบุตรชายเขา เคยร่ำเรียนมาด้วยกัน อย่างไรเสียก็ยังเกรงใจฐานะผู้อาวุโสของเขาเป็นธรรมดา
"แม่หนูนั่่น...นางมีลูกกับซ่งฉีหลินกี่คนหรือ"
"ท่านโหวอย่าวิตกไปเลย นางก็บอกอยู่มิใช่หรือว่าล้วนมิใช่หลานท่าน ที่ว่ามีกี่คนนั้น มิสู้ท่านโหวไปถามนางด้วยตัวเองเสียดีกว่า เมื่อครู่ดูเหมือนว่านางจะไม่อยากให้ท่านโหวเข้ามายุ่งเกี่ยวมิใช่หรือ"
ท่านโหวถอนใจเฮือก เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ย
"อู่เชียน...เจ้าก็รู้งานสมรสระหว่างนางกับฉีหลิน เขาไม่เต็มใจสักนิด ชาติตระกูลของนางก็ไม่
