พอท่านโหวได้ยินคำว่า 'หลาน' ก็หูผึ่งขึ้นมาทันที
"อะไรนะ! ท่านอ๋อง เมื่อครู่ท่านพูดว่าอะไร!"
คังอ๋องยิ้ม เอ่ยซ้ำอย่างเน้นๆ
"ข้ากล่าวว่า ท่านโหวไม่อยู่เล่นกับหลานๆ ให้นานสักหน่อยหรือ"
คราวนี้มิใช่แค่คำว่า 'หลาน' แต่เป็น 'หลานๆ' ท่านโหวถึงกับทำสีหน้าไม่ถูก
"ท่านอ๋องหมายความว่าอย่างไร อย่าบอกนะว่านาง..."
ดวงตาของท่านผู้เฒ่าเบิกกว้างจนแทบจะถลนออกมา นาง...นางคลอดบุตรให้ซ่งฉีหลินแล้วอย่างนั้้นรึ! เป็นไปไม่ได้! อาจจะเป็นบุตรของคนอื่นก็เป็นได้ เขาหันกลับไปมองหน้าอดีตลูกสะใภ้ราวกับจะขอคำตอบ
เนี่ยซวงยิ้มเยือน สีหน้าไม่ผิดปกติแม้แต่น้อย
"ท่านโหวอย่าวิตกไปเลย พวกเขามิใช่หลานของท่านหรอก"
ท่านโหวบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อได้ยินคำพูดนาง ใจหนึ่งก็ผิดหวัง อีกใจหนึ่งก็โล่งใจ ซ่งฉีหลินอายุก็ไม่น้อยแล้ว เขาจึงอยากให้บุตรชายคนโตได้มีทายาทเสียที แต่อีกใจก็ไม่อยากให้เนี่ยซวงเป็นมารดาของหลาน ความรู้สึ
