เมื่อมาถึงเมืองหวงจิ่งแล้ว เนี่ยซวงก็ไม่รีบร้อนทำการค้า เดินทางรอนแรมมาเกือบสองเดือนร่างกายของนางตรากตรำไม่น้อย จึงตั้งใจพักผ่อนให้สบายเสียหน่อย แม้จะใช้เงินสดซื้อคฤหาสน์ไปแล้วนางก็ยังเหลือเงินในมืออีกมาก ล้วนเป็นตั๋วเงินที่เนี่ยหรานผู้บิดามอบให้ตอนออกเรือน ตอนที่จะจากเมืองหลวงมา นางฝากท่านโหวให้ส่งข่าวแก่บิดาว่าไม่ต้องเป็นห่วง ป่านนี้บิดาและมารดาคงได้รับข่าวแล้ว วันหน้าหากมีโอกาสนางก็คิดจะกลับไปเยี่ยมพวกเขาอย่างแน่นอน
นางเชิญบรรดาผู้คุ้มกันให้เข้าพักผ่อนในคฤหาสน์ก่อนจะเดินทางกลับเมืองหลวง บ่าวไพร่ที่ติดตามจากจวนแม่ทัพมีอยู่เจ็ดคน เมื่อเทียบกับขนาดของคฤหาสน์นับว่าคนไม่พอใช้อยู่บ้าง แต่เนี่ยซวงก็ยังไม่คิดจะหาคนเพิ่ม นางเพียงสั่งให้ปิดเรือนบางส่วนเพื่อลดค่าใช้จ่ายในการดูแล
ยังไม่ทันที่บรรดาผู้คุ้มกันหลายสิบชีวิตจะเดินทางกลับ พวกเขาก็ได้รับข่าวจากพี่น้องที่รีบร้อนติดตามมา
สำนักคุ้มภัยของ
