โชคดีที่โรงพยาบาลอยู่ใกล้บ้าน วรางคณาจับมือคุณย่ามนทา มากุมไว้ พยายามบีบนวดให้กำลังใจ ดูจากหน้าตาของคุณมนทาแล้ว คงจะเจ็บปวดมาก ไม่มีบาดแผล เจ็บข้างในนี่อันตราย
“ขอบใจนะลูก หนูวอย “
“ธันวา เป็นยังไงบ้างลูก ไหวนะ”คุณมนทาหันไปทางหลานชาย”
“ยังไหวครับย่า ไม่ต้องห่วงครับ “ พูดเสร็จเขาก็ทิ้งตัวมาพิงไหล่วรางคณาทันทีเหมือนกัน
หญิงสาวตกใจ เขาตัวหนัก ตัวใหญ่ ตัวร้อนมาก เธอขยับหนีเขาไม่ได้ เพราะเก้าอี้บนรถพยาบาลมีแค่สองที่นั่ง ซ้าย ขวา ระหว่างที่เขากับเธอ ติดผนังรถ และมีเปลนอนเพียงหนึ่งเปล มือซ้ายเธอจับมือคุณย่า มือขวาพยายามผลัก ตัวเขาออกไป ไม่มีผล เพราะเขาทิ้งน้ำหนักมาทั้งตัว อีกนิดเดียวก็จะถึงโรงพยาบาลแล้ว ท่าทางที่ตกใจ และทำหน้าไม่ถูกของวรางคณา ทำเอาคนเป็นย่าแอบยิ้มกับอาการของหลายชาย
“คุณย่าคะ ถึงโรงพยาบาลแล้วคะ อีกนิดเดียวก็จะได้พบหมอแล้ว “
“คุณคะ ไหวไหมนี่” หญิงสาวปล่อยมือจากคุณย่า ใช้
