บทที่ 5 น้องหอมชอบลุงเมฆ (1)
1063 คำ
“ไม่ใช่ค่า น้องหอมลูกพ่อวินค่า”
นั่นคือคำตอบที่ปลายเมฆได้ยินจากปากของเด็กหญิงตัวฟูแก้มกลมตาแป๋ว ส่วนแม่ของลูกไม่ได้พูดอะไร นอกจากหันไปคุยกับป้ารวยอย่างออกรส ปล่อยให้คำถามนั้นผ่านเข้าหูซ้ายแล้วทะลุออกหูขวา ไม่ซึมเข้าไปในสมองแม้แต่น้อย
ปลายเมฆไม่มีสมาธิทำงานหลังจากนึกถึงเรื่องของเมื่อวาน ทำไมนะ ทำไมกัน ทำไมเขาถึงไม่ชอบเวลาที่เด็กหญิงหอมรักเรียกคนอื่นว่าพ่อ เขาอยากให้หอมรักเรียกตัวเองว่าพ่อคนเดียว
“ท่านรองครับ ได้เวลาไปประชุมแล้ว” ภาคภูมิเลขาของชายหนุ่มเดินเข้ามาตาม เพราะถึงเวลาที่ปลายเมฆต้องเข้าประชุมร่วมกับผู้บริหารคนอื่นซึ่งจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่นาทีนี้แล้ว
“อืม หลังจากประชุมเสร็จ ฉันจะออกไปข้างนอก” เจ้านายพยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยในสิ่งที่ต้องการ วันนี้ช่วงบ่ายเขาไม่มีงานสำคัญต้องจัดการ ขอออกไปทำธุระสักหน่อยดีกว่า
แค่คิดหัวใจก็ฟูฟ่องอย่างบอกไม่ถูก รอยยิ้มเริ่มปรากฏบนใบหน้าคมคาย ทว่าเพียงครู่เดียวเท่านั้นก็เลือนหายไป หลังจากคิดถึงแม่ของน้องหอมรักที่ชอบทำหน้ามุ่ยใส่เขา
“ครับ วันนี้ดูท่านรองไม่ค่อยสดชื่นเลย มีอะไรไหมครับ”
“ไม่มีอะไร เราไปประชุมกันเถอะ”
“ครับ แต่ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกผมได้นะครับ”
“อืมขอบใจมาก แต่ไม่เป็นไรฉันจัดการได้”
ปลายเมฆเอ่ยกับเลขาคู่ใจเสร็จก็รีบเดินออกไปยังห้องประชุม เขาอยากจะทำงานให้เสร็จจะได้ออกไปทำธุระตามที่ตั้งใจเอาไว้เร็วๆ
หลังจากประชุมเรียบร้อย ชายหนุ่มได้ขับรถยนต์คันหรูสนนราคาไม่ต่ำกว่าสิบล้านมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมือง เพื่อซื้อของเล่นให้กับเด็กหญิงที่ตัวเองมั่นใจว่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไข แต่ไม่คิดเหมือนกันว่าจะได้เจอสองแม่ลูกกำลังเลือกซื้อเสื้อผ้าอยู่ในร้าน
“น้องหอมรัก” ท่านรองของบริษัทผลิตยายักษ์ใหญ่รีบก้าวเท้าเข้าไปหาเด็กหญิงแก้มกลมด้วยความดีใจ
“ลุงเมฆ” หอมรักยิ้มกว้างเมื่อเงยหน้าขึ้นมาแล้วเจอกับลุงเมฆสุดหล่อ น้ำเสียงของลูกสาวทำให้มารดาอยากจะเบะปากใส่ อะไรมันจะขนาดนั้น เรียกปลายเมฆเสียงอ่อนเสียงหวานเชียว
“สวัสดีครับคุณระฆังแก้ว” อดีตสามีทักทายอดีตภรรยาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ทว่าแววตากลับอ่อนโยนอย่างประหลาด
“สวัสดีค่ะคุณปลายเมฆ” ไม่ต่างจากฝ่ายหญิงที่ทักกลับด้วยน้ำเสียงไม่ต่างกัน คงมีเพียงสายตาที่ไม่เหมือน
ชายหนุ่มทำเป็นเมินสายตาคู่นั้น แล้วก้มไปคุยกับเด็กหญิงตัวน้อยที่กำลังถือเสื้ออยู่ในมือแทน
“ลุงดีใจจังเลยวันนี้ได้เจอน้องหอมด้วย”
“น้องหอมเลือกชุดไหนคะลูก มามี้จะได้เอาไปจ่ายเงิน”
“มาซื้อชุดสวยกันเหรอคุณ น้องหอมชอบชุดไหนเลือกเลย ลุงเมฆซื้อให้ เอาเยอะๆ เลยครับ”
“ฉันก็มีเงิน ไม่จำเป็นต้องให้คุณจ่าย”
“แต่ผมอยากจ่าย”
“ก็บอกว่าไม่ต้องการไง ฟังไม่เข้าใจเหรอ”
“เราอย่ามาทะเลาะกันต่อหน้าลูกเลยคุณ สงสารลูก”
ชายหนุ่มกระซิบบอกหญิงสาว หลังจากเห็นเด็กหญิงแก้มกลมมองมาด้วยสายตาสงสัย
ระฆังแก้วไม่อยากสร้างความทรงจำที่ไม่ดีให้ลูกจึงยอมถอยแต่โดยดี แล้วปล่อยให้คนรวยได้ใช้เงินตามต้องการ ในเมื่อเขาอยากซื้อนักเธอก็จะให้เขาจ่าย
“ลุงเมฆขาน้องหอมชอบอันนี้ อันนี้ อันนี้ แล้วก็อันนี้ค่า”
“ว้าวสวยมากครับ สวยทุกชุด เดี๋ยวลุงเมฆซื้อให้หมดเลย”
“เอาแค่ชุดเดียวพอค่ะลูก เราต้องซื้อชุดว่ายน้ำด้วย”
“แต่น้องหอมชอบหลายอัน ลุงเมฆขาน้องหอมชอบเยอะๆ”
“ได้เลยเดี๋ยวลุงเมฆจ่ายให้”
“อย่าตามใจแบบนี้สิคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ถือว่าเป็นของขวัญจากผม”
คุณแม่อยากจะส่งค้อนวงโตให้อดีตสามีที่กำลังตามใจลูกสาวของเธอเกินขอบเขต
รู้หรอกว่ารวยแต่ไม่จำเป็นต้องตามใจหอมรักขนาดนี้ก็ได้ ซื้อไปชุดเดียวหรือสองชุดพอ เสื้อผ้าเด็กใส่ไม่นานเดี๋ยวก็แน่น ดูสิเล่นบอกจะซื้อหมด ยัยหนูถึงได้ยิ้มแก้มแตก มองลุงประหนึ่งเทวดามาโปรด ชี้อะไรก็ได้ตามใจฉัน
“ไหนชุดว่ายน้ำ ชุดนี้เหรอคุณ”
“ค่ะ น้องหอมอยากใส่สีไหนลูก”
“สีแดงค่า น้องหอมชอบสีแดง”
“มันโป๊ไปไหมคุณ ชุดเล็กนิดเดียวเอง”
“เรื่องของฉันกับลูกไม่เกี่ยวกับคุณ”
หญิงสาวค้อนตาคว่ำพร้อมเบะปากใส่ราวกับรำคาญเสียเต็มประดา ก่อนจะดันตัวลูกสาวให้เดินไปยังห้องลองเสื้อ ดูว่าใส่ได้ไหมเพราะยัยหนูของเธอพุงกลม แขนขาน่ากัดไปทุกสัดส่วนเกรงว่าหากซื้อแบบไม่ลองจะใส่ไม่ได้
เด็กน้อยลองเสร็จแทนที่จะยืนให้แม่ดูกลับวิ่งออกมาให้คุณลุงเชยชม แม่วิ่งตามออกมาแทบไม่ทัน
พนักงานที่ยืนอยู่ไม่ห่างหลุดขำเล็กน้อยหลังจากเห็นชุดบนตัวของหอมรัก คิดว่าต้องเสนอให้ครอบครัวนี้ซื้อชุดอื่น เพราะชุดที่เด็กน้อยใส่ดูรัดตัวเกินไป
“น้องหอมสวยไหมคะลุงเมฆขา”
เด็กมั่นใจในรูปร่างหน้าตารีบหมุนซ้ายหมุนขวา สอบถามคุณลุงใจดีด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“สวยครับ แต่ลุงเมฆว่ามันโป๊ไป”
ไม่ได้เด็ดขาดเขาจะไม่ยอมให้หอมรักใส่ชุดสองชิ้นนี้ออกไปว่ายน้ำ แค่คิดว่ามีคนมาด้อมๆ มองๆ บนเนื้อตัวของยัยหนูเขาก็แทบจะทนไม่ไหว
“ไม่โป๊ค่า น้องหอมจะเอาอันนี้”
“ให้มามี้ดูก่อนค่ะ หนูจะใส่ได้นานไหมเนี่ย ชุดแน่นจัง”
“น้องหอมใส่ได้ค่ามามี้ขา”
- ผู้เขียน
