เพราะได้เห็นความสวยของน้ำทะเลฝั่งอันดามัน บวกกับหาดทรายขาวเนียนละเอียดทำให้สองแม่ลูกที่ไม่ได้ออกมาเที่ยวเนิ่นนานตาวาว หอมรักเห็นเด็กๆ วิ่งเล่นกันบนหาดก็รีบบอกพ่อให้พาตัวเองไปเล่นแบบนั้นด้วย
“พ่อเมฆขาน้องหอมจะไปเล่น”
เด็กขี้อ้อนชี้ไปบนหาดด้วยสายตาเว้าวอน หวังว่าพ่อจะยอมตามใจตัวเอง ปลายเมฆหันไปมองตามการชี้นิ้วกำลังจะอ้าปากตอบลูกว่าตกลง แต่โดนอดีตภรรยาทำตาเขียวใส่จึงหุบปากทันควัน
“ยังไปไม่ได้ค่ะลูก แดดร้อน” เนื่องจากต้องขึ้นไปเก็บของบนห้อง และรอให้แดดร่มกว่านี้สักหน่อยแม่เลยยังไม่อนุญาต เด็กอยากเล่นจึงเงยหน้าอ้อนพ่ออีกครั้ง
“พ่อเมฆขา” เสียงหวานใสของลูกสาวเกือบทำให้คุณพ่อป้ายแดงพยักหน้า ทว่าสายตาของคนข้างกายที่กำลังมองกดดันทำให้เขาต้องเปลี่ยนคำพูด ยอมขัดใจลูกสาวด้วยความจำเป็น
“อย่าเพิ่งไปเลยครับ หนูทำตามที่มามี้บอกดีกว่า”
“แต่น้องหอมอยากเล่น” คนอยากไปวิ่งเล่นบนหาดทรายคอตกเล็กน้อย
“เอาไว
