“เป็นเชี้ยอะไรวะ ช่วยพวกกูออกมาดื่มตั้งแต่พระจันทร์ยังไม่ขึ้น” เมฆเดินเข้ามาหาอคินร้านเหล้าแห่งหนึ่งในช่วงหัวค่ำของวัน
ตามด้วยอรรถที่รีบขับรถจากบริษัทหลังจากประชุมเสร็จเดินทางมาหาเพื่อนรักอย่างอคินที่ร้อยวันพันปีจะนัดพวกเขาดื่มกะทันหันแบบนี้
“กูว่าง”
“ไอ้สัส!!ไม่ถามพวกกูเลยเนอะ ว่าว่างกับมึงด้วยรึเปล่า” เสียงประชดของอรรถพูดขึ้น เมื่อได้คำตอบจากเพื่อนรักอย่างอคิน
“มึงเป็นเชี้ยอะไร เล่าให้พวกกูฟังได้นะหรือว่าทะเลาะกับน้องพราว”
“หึ!! เปล่า”
“กูว่านิสัยอย่างนี้ สักวันเมียจะขอหย่าเข้าให้” ปึก!!ประโยคคำพูดของเฆม ทำให้อคินวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะอย่างแรงจนเสียงดังกระเทือน
“เป็นเชี้ยอะไรอีก ไอ้เฆมมันก็พูดถูก”
“กูไม่ได้ชวนพวกมึงออกมาพูดไม่เข้าหูนะเว้ย”
“แล้วสรุปมึงเป็นเชี้ยอะไร?”
“ก็กูบอกว่าวันนี้กูว่าง ว่างมากไง ไอ้สัส!!” อคินยังคงตอบคำถามเช่นเดิม ทำให้พวกรักทั้งสองถึงกับส่ายหัวเอือมพร้อมกั
