“คุณสิงห์ คุณจะไปช่วยทำไม น่าจะปล่อยให้ถูกผัวซ้อมให้ตายไปเลย” เสียงกัญญาภรณ์ดังแทรกผ่านอากาศ ทำให้คนที่ได้รับฟังหันมองเป็นตาเดียว “ฉันรู้มาว่า เธอถูกผัวซ้อมบ่อยๆ แล้วทุกครั้งก็มีคนเรียกให้ไปช่วย ถึกและทนมาหลายครั้งแบบนี้จะไปช่วยทำไม เพราะเธอก็ยินยอมให้ผัวซ้อมไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่อยากถูกผัวซ้อมจนตัวเองต้องเจ็บตัวคงเลิกกับผู้ชายคนนี้นานแล้ว ไม่อยู่ทนเป็นกระสอบทรายให้ผัวซ้อมแบบนี้หรอก”
กัญญาภรณ์เดินมาหยุดยืนข้างสิงหนาท เธอกล่าวเสียงเรียบเสมือนหน้าตาที่ไม่ยินดียินร้ายเมื่อเห็นร่องรอยถูกทำร้ายบนใบหน้าเอม กัญญาภรณ์มองเอมสลับกับมองมั่นที่ยืนเซไปเซมาจากฤทธิ์สุราหันกลับมามองเอมอีกครั้งหนึ่ง
“ถ้าเธอกลัวถูกผัวทุบตีทำไมไม่เลิกล่ะ ทนให้เขาทำกับเธอแบบนี้ได้ยังไง แต่ที่เธอไม่เลิกฉันถือว่าเธอยินยอมให้เขาทำร้ายนะ แล้วเธอจะร้องเรียกให้คนช่วยทำไม โดนผัวซ้อมก็สมควรแล้ว” มีเพียงกัญญาภรณ์เพียงคนเดียวที่ไม่เห็นด้
