ราวสองทุ่มสิบห้านาที
สิงหนาทลืมทำอย่างหนึ่งคือ นำปืนไปเก็บไว้ที่อื่น เขาจึงใช้โอกาสที่กัญญาภรณ์เข้าไปอาบน้ำ รีบไปหยิบปืนออกจากลิ้นชัก เขานึกอยู่ชั่วครู่ว่าจะนำปืนเก็บไว้ที่ไหนดี เพราะหากเก็บไว้ในห้องนี้หากกัญญาภรณ์มาเจอเข้า แล้วบังเอิญว่าตอนนั้นเขาทำให้เธอโมโห กัญญาภรณ์คงยิงตนไส้แตกแน่
“เอาไงดีวะ” สิงหนาทใช้ความคิด ก้มมองปืนลูกโม่ .38 ในมือ “เออ เอาแบบนี้ดีกว่า”
เจ้าของปืนนำกระสุนปืนทั้งหกนัดออกมา ก่อนเดินไปยังประตูตรงระเบียง เขาเปิดมันออกแล้วเดินไปยังกระถางต้นไม้ริมระเบียง นำกระสุนปืนทิ่มลงไปในดินทีละนัดรอบๆ ต้นชวนชม
“ฝากไว้ก่อนนะ อยู่ในห้องไม่ปลอดภัย”
แล้วเสร็จจึงรีบกลับเข้าไปในห้อง นำปืนไปเก็บไว้ที่เดิม เพียงแค่นำกระสุนปืนออก แค่นี้ชีวิตเขาก็ปลอดภัย จากนั้นก็มากึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง ตามองทีวีสลับมองประตูห้องน้ำ ราวกับว่ารอคอยกัญญาภรณ์ออกมาจากห้อง
