“ผมสองคนไปทำงานก่อนนะครับ”
สมัยกับเชิดรีบเดินจากไป กัญญาภรณ์ไม่เชื่อคำพูดของสมัย เพราะเรื่องแค่นี้คนงานสักสามสี่คนก็รับมือไหว คงไม่ถึงมือเจ้าของปลากระชังทั้งหลาย อีกทั้งเธอยังสังเกตเห็นท่าทางของทั้งคู่ที่ดูมีลับลมคมใน ไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องที่สิงหนาทมาอยู่ที่นี่ถึงสี่เดือน และนั่นทำให้ต่อมอยากรู้อยากเห็นของกัญญาภรณ์กำเริบ เมื่อมันกำเริบเธอก็ต้องหาคำตอบให้ได้ ไม่งั้นคันตายแน่ แต่จะถามใครนี่สิสำคัญกว่า คิดๆ ดูแล้วเรื่องนี้คนที่นี่ไม่มีใครอยากพูดถึง
กัญญาภรณ์เดินมายังขนำชังชายคลองของสิงหนาทที่ปลูกคล้ายเรือนแพด้วยความสงสัย ตอนนี้ไม่รู้เรื่องก็ขอไปสำรวจใกล้ๆ บ้านลอยน้ำหลังนี้ใหญ่พอสมควร ทรงเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ไม่รวมพื้นที่ด้านนอกที่มีเก้าอี้สองตัวกับโต๊ะอีกตัวตั้งอยู่ด้านหน้า คงมีไว้สำหรับให้เจ้าของขนำชังนั่งกินข้าวหรือนั่งพักผ่อนมองดูวิวทิวทัศน์รอบด้าน ส่วนตัวบ้านนั้นไม่สามารถเข้าไปชมได้
