น้ำอ้อยพิจารณาดุ้นเนื้อสีน้ำตาลเข้มของเควินด้วยหัวใจเต้นระทึก มันใหญ่มากและยังขรุขระเหมือนดุ้นมะระจีนสีเขียวๆ ต่างกันก็ตรงที่ของเควินเป็นสีน้ำตาลเข้ม เหมือนกับผิวสีทองแดงคร้ามแดดของเขา อาจเป็นเพราะอาชีพที่ต้องเผชิญแดดลมในไร่อ้อยอยู่เป็นประจำ เลยทำให้เขาดูเข้มคล้ำ แต่น้ำอ้อยก็ชอบสีผิวแบบนี้ มันให้ความรู้สึกของความเป็นผู้ชายชาตรีสู้ชีวิต
“ทำไมมันขรุขระแบบนี้คะคุณเคน... ”
ถามด้วยความตื่นเต้น อดคิดไม่ได้ว่ามันอาจจะผ่านศึกมาเยอะ
“ที่มันดูขรุขระก็เพราะเส้นเลือดยังไงล่ะ”
จริงด้วย น้ำอ้อยค่อยๆ ลูบเส้นเลือดใต้ผิวหนังที่ห่อหุ้มลำเนื้อแข็งๆ เอาไว้ มันปูดโปนขึ้นมาเป็นเส้นสายเหมือนรากไม้ทอดเลื้อย ยิ่งลูบ... ยิ่งคลำ... ยิ่งทำความรู้จักกับสิ่งที่ตัวเองไม่มี ก็ยิ่งทำให้ใบหน้าของน้ำอ้อยร้อนวูบวาบ ความซ่านเสียวแปลกๆ เริ่มปั่นป่วนตีรวนอยู่ในช่องท้องของหล่อน
“จัดการสิ... ”
เสียงสั่งอย่างคนเอาแต่ใจ
“ค
