“พ่อไปทำงานกับเรือประมงเมื่อหลายเดือนก่อน... ถึงวันนี้ก็หายสาบสูญไปเกือบปีแล้วค่ะ”
น้าอ้อยเล่าให้เควินฟังว่าบิดาของตนไปทำงานกับเรือประมงที่เคยมีข่าวว่าโดนโจรสลัดโซมาเลียปล้นกลางทะเล บิดาของหล่อนและลูกเรือหลายคนหายสาบสูญไปกับเหตุการณ์ในครั้งนั้น เป็นตายร้ายดีไม่มีใครรู้ ป่านนี้ก็ยังไม่มีข่าวคราว
“ฉันเสียใจด้วยนะเรื่องพ่อของเธอ... ฉันเอาใจช่วยให้เขากลับมาไวๆ”
เควินเอื้อมมือมาลูบศีรษะของหญิงสาว
“ค่ะ... หนูกราบพระก่อนนอน ภาวนาทุกวัน ขอให้พ่อกลับมาเร็วๆ... แต่วันนี้หนูรู้แล้วค่ะ... ว่าปาฏิหาริย์ไม่มีจริง”
เสียงของน้ำอ้อยเศร้าเครือจนเควินรู้สึกได้ เขาลูบศีรษะของหล่อนเบาๆ ด้วยความรู้สึกสงสารอย่างสุดซึ้ง เพราะไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะมารับรู้เรื่องราวความพลัดพรากเกี่ยวกับครอบครัวของหล่อน
“ขอบคุณที่มาส่งค่ะ”
เปิดประตูแล้วก้าวลงมาจากรถ
“ไม่เป็นไร... พรุ่งนี้อย่าลืมมาทำงานบ
