34
ในช่วงเวลาที่รุ้งกานดากำลังเผลอไผลกับความรู้สึกของตนเอง หลงลืมการขัดขืนในคราแรกจนสิ้น มารู้สึกตัวก็ตอนที่ริมฝีปากใหญ่แนบสนิทเรียวปากของเธอ รุ้งกานดาอยากจะร้องค้านแต่ทว่าแรงบดจูบอันแสนนุ่มนวลทำให้ร่างสาวสั่น ปลายลิ้นหนาที่ส่งเข้ามาในโพรงปากก็คล้ายกับงู พ่นพิษเสน่หาจนเธอไม่หลงเหลือความเป็นตัวเอง ปล่อยให้เขาร่ายรำลิ้นในช่องปาก เสาะแสวงหารสหวานที่จอมไตรเชื่อว่า ชาตินี้ทั้งชาติไม่มีวันเบื่อ
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังจมดิ่งอยู่กับห้วงอารมณ์ เสียงโทรศัพท์ภายในห้องก็ดังขึ้นหลายครั้ง จอมไตรปรารถนาจะให้มันดังอยู่อย่างนั้น ไม่ต้องการถอยห่างปากจิ้มลิ้มคู่นี้ ทว่าเขาทำเช่นนั้นไม่ได้ เพราะโทรศัพท์ที่ดังอยู่นี้เป็นโทรศัพท์ภายใน หากเขาไม่รับคนภายนอกอาจจะสงสัยได้ว่า เขาทำอะไรอยู่ เหตุใดจึงไม่รับโทรศัพท์ทั้งที่ก็อยู่ในห้อง
“ว่าไงแก้ว” เขากดรับสายแต่ร่างกายยังแนบชิดร่างเล็กอยู่
“คุณอดิเรกจากกระทรวงศึกษาฯ
