21
“ทำงานเป็นไงบ้าง เหนื่อยไหม” กล้าตะวันถามชิดกลีบปากเล็ก
เธอส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะเปิดปากตอบ “ไม่ค่ะ ไม่เหนื่อย”
“ที่ทำงานมีใครจีบเธอหรือเปล่า” เขาถามต่อ คลอเคลียปากอิ่มไม่ห่าง
“ไม่มีค่ะ” อัลลิยาตอบแบบไม่คิด
และอยากจะตอบต่อไปว่า ถึงมีเธอก็ไม่สนใจเพราะร่างกายและหัวใจของเธอ มอบให้เพียงแค่ชายตรงหน้า ถึงแม้จะรู้ว่า เธอจะไม่ได้ใจของเขาตอบกลับมาก็ตาม อัลลิยาขอเพียงความโกรธ ความแค้นและความเกลียดชังในใจของเขาเบาบางลงก็พอ
หากจะถามว่าความรักที่มีต่อกล้าตะวันเกิดขึ้นได้อย่างไร ทั้งที่เขาทำร้ายเธอให้เจ็บช้ำทั้งกายใจ เธอน่าจะมีเพียงความเกลียดชังที่มอบให้เขา หาใช่ความรักที่ค่อยๆ แทรกซึมเข้าสู่ดวงใจสาว ซึ่งเธอก็ไม่อาจจะปัดความรู้สึกนั้นออกไปจากใจได้ กลับเต็มใจเพิ่มพูนความรู้สึกนั้นทีละน้อยๆ อัลลิยาเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่า คำพูดที่ว่า ความรักมันห้ามกันไม่ได้เป็นเช่นนี้นี่เอง
“แล้วคนที่ไปรับไปส่งเธอล่ะ ม
