แพศยา ที่ 31
ไหล่ของข้ามีไว้เพื่อเจ้า
เกี้ยวนาง
“ทะ...ท่านพี่สุดยอดไปเลยเจ้าว่ามั้ยอาตง”
เพ่ยตงแฝดผู้พี่มองเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยความอึ้ง ตอนที่พี่สาวคนรองยื่นเท้าออกมาขวางนั้นตนเองตกใจมาก กำลังจะตะโกนเอ่ยเตือน แต่ยังไม่ทันได้ส่งเสียงก็เห็นพี่ใหญ่กระทืบฝ่าเท้าลงบนเท้าของพี่รองเสียแล้ว
“เวลานี้พี่สาวเป็นต้นแบบในดวงใจของข้าไปเสียแล้ว ข้าอยากโตขึ้นชาญฉลาดและทันคนอย่างท่านพี่จังเลย”
เพ่ยอวี่เอ่ยพลางยืดอกขึ้นน้อยๆ อย่างภาคภูมิใจในตัวพี่สาว ที่ทั้งงดงาม เข้มแข็ง ใจเด็ด และโหดโดยที่ใบหน้างดงามไม่มัวหมองเลยแม้แต่น้อย
“ก่อนอื่นพวกเราต้องนิ่งและน่าเกรงขามแบบท่านพี่ด้วยนะ พวกเราต้องไม่ร้องไห้ ไม่เอาแต่ก้มหน้า เราต้องสู้แล้วเชิดหน้าอย่างไม่ยอมแพ้”
“อื้อ เรามาพยายามด้วยกันเถอะ”
สองแฝดผสานเสียงราวกับให้สัญญาแก่กันและกันก่อนจะเร่งฝีเท้าเข้าไปหาพี่สาวคนโตที่กำลังอ้าแขนรอรับพวกตนเข้าไปในอ้อมกอดอย่าง
