แพศยา ที่ 8
อดีตที่แสนโสมม
มือข้าเคยเปื้อนเลือด
นางฝัน...
ฝันถึงเหตุการณ์ในอดีต เมื่อครั้งที่เจ้ากระรอกไป๋สิ้นอายุขัย ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่นางได้พบกับ ‘เฉินซือหยาง’ คู่หมั้นคู่หมายที่ผู้ใหญ่ทำสัญญากันไว้ตั้งแต่นางยังไม่ลืมตาดูโลก ณ เวลานั้นนางและเขาได้มีช่วงเวลาดีๆ ร่วมกันจนทำให้หัวใจพองโตคับอก
ช่างเป็นฝันที่ดีเหลือเกิน เป็นฝันที่ทำให้นางไม่อยากลืมตาตื่นขึ้นมารับรู้ความจริง
สิบปีหลังจากวันนั้น เขาไม่ได้ต้อนรับนางอย่างอ่อนโยนในฐานะภรรยาเจ้าเมืองดั่งที่นางเคยร้องขอ แต่กลับต้อนรับนางอย่างเย็นชาห่างเหินราวกับนางเป็นตัวอะไรสักตัวที่น่ารังเกียจ
ใบหน้าเมินเฉย ดวงตาโกรธเกรี้ยว หากไม่จำเป็นเขาจะไม่พูดคุยกับนางเลยแม้เพียงครึ่งคำ คืนแรกที่แต่งเข้าจวนสกุลเฉินนางเป็นเจ้าสาวที่นอนเฝ้าห้องหอเพียงลำพัง เจ้าบ่าวไม่แม้แต่จะมาดื่มสุรามงคลหรือเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวด้วยซ้ำไป
เจ็บ...
แค่คิดถึง…หัวใ
