แพศยา ที่ 10
ข้าอยากฆ่ามัน!
ข้าเกลียดมัน!เกลียด! เกลียด!
“กรี๊ด!”
ทันทีที่กลับเข้าเรือนนอนตัวเอง หวางจือเหมยก็กรีดร้องดิ้นเร่าๆ ด้วยความรังเกียจ พยายามฉีกทึ้งเสื้อผ้าเปื้อนสิ่งโสโครกออกอย่างทุลักทุเล
ผลัวะ!
หันไปตบสาวใช้จนล้มคว่ำลงไปกับพื้นที่ชักช้าไม่ทันใจ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายแล้ววิ่งไปที่อ่างน้ำ รีบฉวยขันตักน้ำในอ่างขึ้นราดตนเองล้างคราบสกปรกตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้าอย่างเร่งรีบ
“เร็วเข้า! รีบเอาไขผึ้งมาถูกตัวข้า!”
พูดพลางซอยเท้าถี่ๆ ราวกับจะดิ้นลงไปกับพื้นด้วยความขัดใจ ตัวสั่น ใบหน้าแดงก่ำ โกรธจนร้องไห้ออกมาด้วยความคับแค้นใจ
“เอาเกลือมาด้วย เอาเกลือมาถูตัวข้า แล้วก็ไปเอายาถอนพิษมาให้ข้าดื่มเดี๋ยวนี้”
“เจ้าค่ะคุณหนู”
นางใช้เกลือถูไปตามร่างกาย หวาดกลัวว่ายาพิษจะซึมเข้าไปตามรูขุมขน หู ตา จมูก ปาก เพราะนางถูกราดรดทั้งตัวจนแทบไม่มีส่วนใดเลยที่ไม่ถูกพิษ
ด้วยรู้ดีว่าพิษนี้ร้ายแ
