ตอนที่ 6
1055 คำ
ณรงค์ถอนลำเอ็นออกมาจากรูสวาทกลวงโบ๋ โอบเอวดอกแก้วมายังหน้าต่างห้องนอนที่เปิดแง้มเอาไว้ครึ่งบาน
ดอกแก้วยืนเกาะขอบหน้าต่าง แอ่นก้นออกมาให้สองมือของเขารวบล็อก กดให้ตูดแอ่น ร่องหอยทะลักอ้าเป็นยวงออกมาระหว่างกลีบก้นแล้วกดส่วนปลายสีม่วงถอกทู่แหวกรู กระเด้าเข้าใส่สุดกำลังเสียงดังบลั่ก
“อ๊าย… ”
โดนเข้าแล้ว ดอกแก้วเสียวมาก ความเป็นชายของเขาสอดใส่เข้ามามิดสุดโคนไข่ เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางคนข้างหลังก็กระเด้าไม่ยั้ง ซอยไม่หยุด กระเด้าจนตูดสั่น ก้นสอบเกร็งขึ้นเป็นริ้วกล้าม
“อูย… อูย… อูย… อูย… ”
ดอกแก้วร้องครางอยู่ตลอดเวลา ดวงตาเบิกโพลงจ้องมองไปยังประตูบ้าน ระแวงระวังว่าสามีจะกลับมา แอ่นก้นสู้แก่นกายของคนข้างหลังกระแทกเข้าใส่ซอกสวาทของหล่อนอย่างซาดิสม์ดุดัน
“แก้วจ๋า… แน่นสุดๆ หอยดูดดีเหลือเกิน”
ยอดชายมันส์มาก สองมือรวบเอว กระชากเข้ามาอัดลำเอ็นเข้าใส่เป็นจังหวะ เอาแรงแทงหนักจนนมสองเต้าของดอกแก้วกระเพื่อมสั่นอยู่ใต้ลำตัว
“โอ้ว… เสียวมากพี่ยอดจ๋า”
ดอกแก้วสะบัดใบหน้า ส่ายตูดไปมา ทั้งเสียวทั้งมันส์และตื่นเต้น ในนาทีที่อวัยวะเพศของพี่ชายสามีกำลังเสียดสี กระแทกรัวเข้าใส่จากทางด้านหลัง สายตาของหล่อนทอดมองรถที่แล่นผ่านไปมาริมถนนขณะกำลังโดนเอา ช่างเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ตื่นเต้นสุดจะบรรยาย
“ไม่ไหวแล้วพี่ยอดจ๋า… แก้วจะแตกแล้ว”
หญิงสาวสะบัดใบหน้าไปมา
“ขย่มให้พี่นะแก้วจ๋า… ”
ยอดชายถอนแท่งเอ็นออกมาจากรูสวาทกลวงโบ๋ของหล่อน รีบคว้าเก้าอี้มาตั้งที่หน้าต่าง ทรุดร่างลงนั่งแล้วโอบเอวดอกแก้วมาคร่อมกลางลำตัว กดกลีบหอยดูดกลืนลำเอ็นกระแทกอัดขึ้นมามิดสุดโคนไข่
“โอ้ว… ใหญ่มาก พี่ยอดจ๋าแก้วแน่นรูสุดๆ”
หญิงสาวขยับสะโพกโยกเอวตามจังหวะกระเด้าเสยขึ้นมา
“พี่ก็เสียวมาก… ของแก้วตอดรัดแรงสุดๆ”
ยอดชายกดใบหน้ากับร่องนม โก่งเอวอัดลำเอ็นฝังจมเข้าใส่รูสวาท ฟอนฟัดดูดนมสลับไปมาอย่างโหยหา สาดอารมณ์เข้าใส่กันอย่างคุ้มค่ากับเวลาทุกนาทีที่กำลังผ่านไปอย่างน่าตื่นเต้น
“อู้ว… โอ้ววว… ว้าย… พะ… พี่ยอดจ๋าพี่รงค์กลับมาแล้ว”
ดอกแก้วเห็นเพราะว่าหล่อนนั่งคร่อมอยู่กลางลำตัวของเขา หันหน้ามองออกมานอกหน้าต่าง จึงเห็นรถของสามีที่กำลังแล่นผ่านประตูเข้ามา
“พี่ซอยละนะ… ”
ยอดชายเอามือรวบเอวคอดของหญิงสาว กดกระแทกลงมาอัดกับอาวุธของเขา ตั้งลำทะลวงขึ้นมารัวๆ ในระลอกสุดท้ายของความอดทน
บลั่กๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ดอกแก้วจะแตกแล้วเช่นกัน หล่อนขยับสะโพกโยกเอวสู้
“อ๊ะ… อีกนิดแก้วจ๋าพี่จะระเบิดแล้ว”
ยอดชายกดใบหน้าเฟ้นฟอนจูบไซ้ดูดนมแล้วสาดน้ำกามสีขาวข้นราวกะทิ แตกพลั่กๆ ฝากเอาไว้ในรูหอยของน้องสะใภ้ที่ดูดรัดความยาวใหญ่ ซึมซับน้ำกามของเขาเอาไว้ทุกหยดหยาด
ดอกแก้วรีบขยับออกมาจากหน้าตักของพี่ชายผัว ยอดชายคว้ากางเกงขึ้นมาใส่ รีบก้าวยาวๆ ออกไปจากห้องนอนเสียก่อนที่ความลับจะแตก ขณะดอกแก้วคว้าผ้าขนหนูขึ้นมากระโจมอก รีบก้าวเข้าไปในห้องน้ำ ทำลายหลักฐานคือน้ำกามสีขาวที่ไหลลงมาชุ่มซอกขา
“แก้ว… ทำอะไรอยู่”
ณรงค์ถามเมื่อขึ้นมาถึงห้อง
“แก้วกำลังอาบน้ำจ้ะ… ทำไมพี่รงค์กลับมาเร็วจังคะ”
ดอกแก้วตะโกนตอบ
“ก็เสร็จแล้ว… เปลี่ยนน้ำมันเครื่องไม่นานหรอกจ้ะ”
ณรงค์กล่าวพลางจ้องมองไปยังผ้าปูที่นอนยับย่น หมอนกระเด็นกระดอนไปคนละทิศคนละทางราวกับว่าเพิ่งมีคนขึ้นมาต่อสู้กันบนเตียงนอน แล้วยังเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ชิดหน้าต่าง หลายๆ อย่างภายในห้องดูแปลกๆ พิกล
“แก้ว… พี่ยอดไปไหน”
ณรงค์ถาม เพราะว่าไม่เห็นพี่ชายของตนที่หน้าบ้าน
“พี่ยอดก็คงอยู่ในห้องของเขาสิจ๊ะ… พี่รงค์ถามทำไมจ๊ะ”
ดอกแก้วตอบ ทำไม่รู้ไม่ชี้พร้อมกับเปิดประตูห้องน้ำออกมา ก้าวเดินมาที่เตียงนอนแล้วอุทานในใจเมื่อเห็นกางเกงในของยอดชายที่ลืมเก็บเอาไป ยังวางอยู่กับพื้นเพราะเขารีบร้อนสวมกางเกงจนลืมกางเกงใน
“พี่ยอดจ๋า… หิวข้าวหรือยังจ๊ะแก้วหิวแล้ว”
ดอกแก้วเดินเข้ามาหาสามี รีบชวนคุยเพื่อเบนความสนใจของเขาออกมาจากสภาพของห้อง
“ไปหาข้าวกินกันนะคะ… อีกสักครู่จะออกไปทำเรื่องโอนที่ดิน”
สองแขนสวมกอดสามี ด้วยกลัวว่าณรงค์จะเหลือบไปเห็นกางเกงในของยอดชาย และเมื่อได้จังหวะหล่อนรีบใช้เท้าเขี่ยกางเกงในหลบไปไว้ใต้เตียง โดยที่ยอดชายไม่ทันได้เห็น
“เรื่องโอนที่ดิน… ถึงตอนนี้พี่ไม่ยังอยากจะเชื่อว่าไอ้ยอดมันจะยอมง่ายๆ”
หัวคิ้วของณรงค์ชิดเข้าหากัน การกลับมาบ้านในครั้งนี้ได้เห็นท่าทีของพี่ชายตัวเองที่เปลี่ยนไปมากจนสังเกตได้
“อย่าไปสงสัยอะไรเลยจ้ะ… เขาแบ่งสมบัติให้ก็ดีแล้ว”
ดอกแก้วกล่าวกับสามีจอมซื่อ ที่ไม่เคยรู้เลยว่าเป็นเพราะหล่อนยอมแลก ‘ที่นาผืนน้อย’ รูปทรงสามเหลี่ยมขนาดเท่าฝ่ามือตรงหว่างขา เพื่อแลกกับ ‘ที่นาผืนใหญ่’ ยี่สิบไร่ที่เขากำลังจะไปโอนให้ในวันนี้
ซึ่งดอกแก้วคิดดีแล้ว ว่าการแลกเปลี่ยนครั้งนี้มันคุ้มค่า งานนี้ไม่มีอะไรเสีย เพราะว่าหล่อนได้ทั้งที่นาและความเสียวซ่าน ได้สัมผัสประสบการณ์ทางเพศสุดมันส์กับยอดชายที่จัดหนักให้อย่างถึงใจหล่อน ได้ลิ้มรสลีลาสวาทสุดเร่าร้อนของพี่ชายสามีสุดหล่อที่หล่อนจะไม่มีวันลืม
……….จบบริบูรณ์……….
- ผู้เขียน
