3 ของจริงNC
1676 คำ
[Chapter3] ของจริง NC
ข้อมือถูกคว้าให้หันไปเผชิญหน้าโดยชายผมขาว นัยน์ตาแข็งกร้าวจ้องมาทำเอาขนลุกซู่ เหมือนมือจะไวกว่าความคิด ผมแทงมีดสนิมที่แม่ให้ไว้ไปที่ต้นคอชายตรงหน้า เลือดสีแดงสดไหลอาบไปทั่วลำคอ มันได้ผลผมแทงย้ำไปอีกรอบจนเสื้อสีขาวที่เจ้าตัวใส่กลายเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด ผีตรงหน้าทรุดตัวลงกับพื้น เวลานี้ได้โอกาสผมรีบวิ่งไปที่ประตู เปิดประตูออกเจอผีอีกตัวผมสีน้ำตาลยืนประจันหน้า มือจ้วงมีดไปตรงอกอย่างไม่ลังเล ใจที่กลัวเริ่มแกร่งขึ้น ผมแทงมีดไปย้ำ ๆ จน เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะล้ม กระโดดข้ามร่างตรงหน้ารีบวิ่งไปที่บันไดทันที แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาตัวผมก็ล้มลงจนคางกระแทกพื้น
มือผีตัวที่คิดว่าล้มลงแล้วคว้าหมับที่ข้อเท้าและลากเข้ามาในห้องผิวหนังที่ขูดกับพื้นไม้ถึงแม้จะมีเนื้อผ้ากั้นไว้แต่
เจ็บแสบจนเลือดซิบ ผมทั้งดิ้นทั้งถีบให้ข้อเท้าหลุดจากมือแต่มันไม่ได้ผล
‘ฉึก’ “อ๊ากกกกกก” มีดที่ปักอยู่ตรงอกผีตัวนั้นตอนนี้ได้มาปักที่ข้อเท้าของผมแล้ว เลือดกระฉอกไหลออกมาอาบทั้งเท้า เขายังคงลากขาผมเดินหน้าไปเรื่อย ๆ เลือดไหลเป็นทางความปวดหนึบวิ่งแล่นไปรวมอยู่จุดจุดเดียว
แต่ด้วยสัญชาตญาณที่ยังไม่อยากตาย รวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายสะบัดข้อเท้าจนหลุดออกจากมือ พยายามพยุงตัวเองขึ้นและวิ่งไปที่ประตูให้ได้ และเหมือนความหวังอันริบหรี่ของผมจะดับลง เมื่อชายผมขาวที่เสื้ออาบไปด้วยเลือดมาดักไว้ตรงหน้า คนด้านหลังเองก็มาคว้าเอวผมไว้เหมือนกัน
“ปล่อยกู ไอ้พวกหะ..”
‘เพียะ’ หน้าของผมสะบัดไปด้วยแรงตบจากฝ่ามือของชายผมขาว รู้สึกถึงความเฝื่อนคาวของเลือดที่มุมปาก
“ไอ้สะ..” หน้าผมสะบัดไปอีกรอบ แรงของรอบนี้มันหนักกว่าเดิม
“อย่าพูดไม่เพราะ”
“มึ…” ฝ่ามือใหญ่ตบลงมาอีกรอบ รอบนี้ทำเอาผมมึนไปชั่วขณะ มันเอามือมาจับปลายคางให้หันไปสบตา
“เข้าใจไหม” พูดพร้อมออกแรงกดผมรีบพยักหน้าหงึกหงัก ความเจ็บที่พวงแก้มและข้อเท้า ยังไม่เจ็บเท่าหัวใจตอนนี้เมื่อรู้ว่าหมดหนทางหนีน้ำตาพลันเอ่อไหลอาบแก้ม นี่ต้องตายแบบนี้จริง ๆ เหรอ รู้แบบนี้เชื่อฟังแม่แล้วไม่มาที่นี่ตั้งแต่แรก เสียดีกว่า คิดถึงหน้าพ่อแม่แล้วก็ร้องไห้หนักขึ้นเรื่อย ๆ นี่คงเป็นวันสุดท้ายของชีวิตสินะ ถ้าร้องขอชีวิตพวกเขาจะให้ไหม
“เป็นอะไร” เสียงของคนข้างหลังโน้มหน้ามากระซิบที่ข้างหู ผมได้แต่ปิดปากเงียบกลั้นเสียงร้องไห้เอาไว้ “ตอบ!”
“ฮึก ผมกลัวครับ”
“กลัวอะไร ชู่ว ๆ อยู่นิ่ง ๆ เด็กดี” ชายตรงหน้าแสยะยิ้มไล้ใบมีดที่เปรอะด้วยเลือดไปตามกรอบหน้าของผม อีกคนซ้อนอยู่ข้างหลังเอาจมูกกดลงซอกคอและซุกไซ้อยู่อย่างนั้น มีดคมค่อย ๆ กรีดเสื้อเนื้อดีให้ขาดออก เขาลากมือลงช้า ๆ อย่างใจเย็น ตาสีขาวยังจ้องมาที่หน้าผมไม่ละ
“ฮึก...ฮืออ” ผมเนื้อตัวสั่นผวา ร้องไห้สะอึกสะอื้น ทั้งกลัวทั้งหนาวเพราะถูกคนตัวเย็นประกบไว้ทั้งหน้าหลังแบบนี้ ริมฝีปากร้อนไล้เลียขบเม้มไปทั่วแผ่นหลัง
ฝ่ามือใหญ่บีบคลึงสะโพกหนัก ๆ ฉีกทึ้งกางเกงที่ใส่จนขาดออก นิ้วเรียวเริ่มสอดเข้ามาในช่องทางหลัง ผมได้แต่พนมมือขึ้นไหว้งก ๆ ด้วยความกลัว หลับตาไม่อยากจะรับรู้อะไรทั้งสิ้น
“อืม…ลืมตาสิ” คนด้านหลังกระซิบพร้อมตวัดลิ้นเบา ๆ ที่ติ่งหูและไล้ลงมาขบเม้มซอกคอแรง ๆ เหมือนเป็นการลงโทษ
“อ๊ะ ผะ...ผมเจ็บ” ถึงเจ็บยังไงผมก็ไม่ลืมตา ไม่ลืมเด็ดขาด ผมได้แต่ทำตัวแข็งนิ่งให้ได้มากที่สุด ถึงแม้ตอนนี้น้ำตาจะไม่หยุดไหลเลยก็ตาม
“กูบอกให้ลืมตา!” นิ้วมือด้านหลังเริ่มขยับเข้าออกอย่างรุนแรง เจ็บ! เจ็บมากช่องทางด้านหลังที่ไม่เคยโดนรุกราน กลับถูกเสียดสีแบบนั้น ถึงจะนิ้วเดียวแต่นิ้วของเขาก็ใหญ่ทำผมจุกเสียดไปหมด
“ผมลืมตาแล้ว ฮึก ผมเจ็บ” ผมตะโกนออกไปสุดเสียง หวังว่าคนด้านหลังจะหยุดแล้วเห็นใจผมสักนิด มันได้ผลเขาหยุดนิ้วลง
คนตรงหน้าจับปลายคางให้หันไปเผชิญหน้ากับเขา ประกบจูบลงมาอย่างหนักหน่วงลิ้นร้อนแทรกควงไปทั่วทั้งปาก เหมือนคนด้านหลังเองก็เริ่มที่จะขยับเขยื้อนแล้วเหมือนกัน รอบนี้เขาสอดนิ้วชื้นเข้ามาทีละข้อแล้วค่อย ๆ ขยับเข้าออกเบา ๆ
“ตรงนี้หรือเปล่า” นิ้วอวบที่ขยับเข้าออกเริ่มเพิ่มเป็นสองนิ้ว เขาควงนิ้ววนอยู่ด้านใน
“อ๊ะ” ผมสะดุ้งตัวโยนเมื่อนิ้วของเขาไปสัมผัสกับจุดบางอย่างในช่องทางด้านหลัง
“หึ ตรงนี้เหรอ” เขากระดกนิ้วย้ำตรงจุดนั้นซ้ำ ๆ ทำผมครางไม่เป็นศัพท์มันเป็นจุดที่เสียวมาก เสียวจนลืมความเจ็บ ปวดที่ใบหน้าและข้อเท้าทนไม่ไหวผมต้องปลดปล่อยให้เร็วกว่านี้ ผมใช้มือรูดรั้งแก่นกายของตัวเองหวังให้ได้ปลดปล่อยเร็วขึ้น
‘เพียะ’
“ใครสั่งให้จับ” เสียงเข้มของคนตรงหน้าดุพร้อมกับรวบมือทั้งสองข้างของผมไว้ ประกบจูบลงมาอีกครั้งอย่างดุเดือดจนหายใจแทบไม่ทัน
“อื้ออ” ผมส่งเสียงร้องในลำคอเขาจึงยอมผละออกแล้วมาซุกไซ้ซอกคอลากลงมาเรื่อย ๆ ถึงตุ่มไตสีชมพูทั้งสองข้าง ตวัดหยอกล้อกับมันเบา ๆ
“อ่าส์ ผะ ผมไม่ไหว อื้ออ” ช่องทางด้านหลังของผมยังคงมีนิ้วขยับเข้าออกไม่ขาดช่วง คนตรงหน้าคุกเข่าลงเอามือใหญ่กอบกุมแก่นกายของผมเอาไว้ เขาค่อย ๆ ขยับขึ้นลงเบา ๆ ในขณะที่ช่องทางด้านหลังกลับขยับนิ้วเข้าออกอย่างรุนแรง
“อ๊ะ อ๊าส์ ผม...ผมจะเสร็จ” ผมจิกนิ้วบนไหล่ของคนที่นั่งคุกเข่าด้านหน้า ในขณะที่มือเขาก็ขยับเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
“อ่าส์...อ๊ะทำไม?!” คิ้วของผมขมวดเข้าหากัน เมื่ออยู่ ๆ ทั้งสองก็หยุดมือลงเสียอย่างนั้น แถมยังเอานิ้วมาปิดส่วนปลาย ไว้ไม่ให้ปลดปล่อย
“เอามือออกครับ อ๊าส์” มือใหญ่ข้างหน้าเริ่มรูดรั้งขึ้นลงช้า ๆ แต่หัวแม่มือยังปิดปากทางไว้อยู่ ในขณะที่ขยับขึ้นลงเขาก็คลึง หัวแม่มือตรงส่วนหัวไปด้วย
“อ๊าส์ พอแล้ว ผะ ผมทรมานครับ” ผมทรมานจนแทบทนไม่ไหว ไม่ได้ปลดปล่อยแถมยังโดนกระตุ้นอยู่อย่างนั้น
สวบ!
“โอ้ยยยยย” คนข้างหลังเสียบแก่นกายของเขาเข้ามารวดเดียวในตอนที่เผลอ ทำเอาผมจุกท้องไปหมด น้ำตาที่เหมือนจะแห้งเหือดไปแล้วกลับเอ่อคลอขึ้นมาอีกรอบ
“เจ็บ! ฮึก เอาออกไปก่อนครับ” ผมร้องขอเขาแบบสุภาพหวังว่าเขาจะอ่อนลงบ้างแต่ไม่เลยสักนิด
“ชู่ว ๆ ใจเย็น ๆ” เขาก้มลงมากระซิบข้างหูและเริ่มปลุกปั่นอารมณ์ของผมอีกรอบ แข้งขาอ่อนแรงไปหมดจนล้มลงเข่ากระแทกกับพื้นไม้แข็ง ๆ
“มองฉันเด็กดี” คนตรงหน้าประกบจูบเข้ามาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจให้แก่นกายของคนด้านหลังได้เริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ อย่างเนิบนาบ
“อ๊ะ อ่าส์” ความเจ็บปวดเริ่มจะหายไปกลายเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทนเอวสอบเริ่มขยับเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนหัวของผมสั่นคลอน
“ดีมากเด็กดี ตรงนี้หรือเปล่า” เขาชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งเบี่ยงตัวหน่อย ๆ ให้แก่นกายมาเบียดเสียดได้ตรงจุดเขาค่อย ๆ กระแทกย้ำมาที่จุดเสียวแบบเน้น ๆ
“ซี้ดด อย่ารัด”
“อ๊ะ อะ...อ่อค” คนตรงหน้ากระแทกแก่นกายเข้ามาในปากของผมรวดเดียวและกดท้ายทอยเอาไว้ “ซี้ดด อย่าให้ฟันโดน”
“อ่อก” ตอนนี้น้ำหูน้ำตาไหลไปหมดเมื่อลำท่อนแข็งกระแทกเข้ามาถึงลิ้นไก่
‘เพียะ’ คนข้างหน้าโน้มตัวลงไปฟาดที่ก้นอย่างแรง แต่ผมทำได้แค่ส่งเสียงอื้ออึงในลำคอ
“บอกว่าอย่าให้ฟันโดนไง” ผมเหลือบตาขึ้นไปมองเขาอย่างอาฆาต เหมือนจะรู้ว่าโดนด่าทางสายตากลับฟาดมือลงมาอีกรอบพร้อมกระแทกแรงขึ้นไปอีก ตัวข้างหลังก็ไม่แพ้กัน เขาโหมกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้ามาจนเสียงเนื้อกระทบกัน ดังไปทั่วห้อง
พั่บ พั่บ พั่บ
“ซี๊ดด แน่น”
“อ่าส์ เก็บฟัน”
“อึกอึกอึก” ผมหายใจแทบจะไม่ทันเมื่อทั้งคู่ยังกระแทกเข้ามาเรื่อย ๆ อย่างบ้าคลั่ง ตัวผมเองก็ทนรับความเสียวกระสันไม่ไหวแล้วเหมือนกัน หัวสมองขาวโพลนไปหมดเมื่อคนด้านหลังเบียดเสียดตรงจุดนั้นแบบเน้น ๆ
“ซี้ดด จะแตกแล้ว อ่าส์” ทั้งสองกระตุกปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาพร้อมกัน รวมถึงตัวผมด้วย “ฮึ่มม กลืนมันเข้าไป” ผมช้อนตาขึ้นไปมองคายน้ำนั้นออกมาอย่างขยะแขยง “ได้ งั้นต่ออีกรอบ” คนตรงหน้ายกมุมปากขึ้นเตรียมจับผมเปลี่ยนท่าทาง
“มะ ไม่..ผมไม่ไหว”
“แล้ว? / แล้ว?”
- ผู้เขียน
