ติ๊ด ตี๊ด ติ๊ด
“อื้อออ” พยายามเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุกไม้เก่า ๆ เปลือกตา
ค่อย ๆ ยกขึ้นมองเพดานสีขาวพลางกะพริบตาถี่ ๆ ขึ้นมานอนตั้งแต่เมื่อไหร่นะ...เมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างแล่นเข้ามาในหัว ผมเด้งตัวขึ้นอย่างเร็วแล้วมองไปรอบ ๆ ห้องเห็นเฟอร์นิเจอร์ไม้ที่คุ้นตา...ห้องนอน
จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ยกมือขึ้นแตะรอบลำคอเบา ๆ ยังไม่ตายใช่ไหมไอ้พวกนั้นโมโหร้ายอีกแล้ว คอยดูต่อให้ยกเคเอฟซีมาทั้งร้านผมก็ไม่ยกโทษให้
แต่ว่าพวกเขาหายไปไหนปกติจะต้อ...
‘ขอให้นายมีชีวิตที่ดี’
ผมดึงผ้าห่มผืนขาวออกจากตัวกึ่งวิ่งกึ่งเดินลงมาจากบันไดกวาดสายตามองไปรอบ ๆ บ้าน....ไม่มี
เดินเข้าไปในห้องครัวมันเงียบสงัดมีเพียงเสียงหยดน้ำจากซิงค์...ไม่มี
วิ่งขึ้นมาบนชั้นสองเปิดดูตามห้องทุกห้อง...ไม่มี
จนเดินมาถึงห้องที่อยู่หัวมุมห้องสุดท้าย ใจเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ มือค่อย ๆ ยกขึ้นผลักประตูไม้เข้าไป...กลับพบแต่ความว่างเป
