ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนตักเขาท่าเดิมกับรถคันเดิมและสองผีตัวเดิม ตั้งแต่ขึ้นรถมาสองผีนี่ก็พูดอะไรก็ไม่รู้ หรือผมสมองช้าตีความหมายคำพูดของเขาไม่ออก อีกไม่ถึงร้อยเมตรก็จะถึงวัดที่แม่ส่งมาให้แล้ว ข้าวของรอบนี้ผมเอามาไม่เยอะนักเพราะแม่เตรียมชุดปฏิบัติธรรมมาให้
รถยนต์คันหรูเลี้ยวเข้ากำแพงวัดสีขาวที่สภาพดูจะพังแหล่มิพังแหล่ เห็นว่าวัดนี้เป็นวัดป่าเก่าแก่ก่อตั้งมานานฉะนั้นอย่าหวังว่าจะมีโรงจอดรถให้ รามสูรวนหาที่จอดอยู่หลายรอบเลยไปจอดตรงลานดินข้างต้นตะเคียนใหญ่
ผมหันไปมองหน้าเขาใช้สายตาพูดประมาณว่าจะจอดตรงนี้จริง ๆ หรือ ต้นตะเคียนใหญ่มีศาลตายาย ช้าง ม้าลายและชุดไทยเจ็ดสีแขวนลายรอบไปหมด ‘ผมไม่เกี่ยวนะครับ ถ้าจะหักคอก็ไปหักพวกเขาเลย ผมไม่รู้เรื่อง’ (ยกมือไหว้)
เดินมาทางลานปูนเพื่อจะหาที่คนยืนอยู่เยอะ ๆ ผมบอกเลยว่าวัดเนี่ยแหละเป็นศูนย์รวมของผีที่แท้ทรู
“อินเอยลู๊กกกกก” ผมหันไปตามเสียงเรี
