เธอคาดคะเนว่า “ตาแก่” ที่ป้าแกพูด คงหนีไม่พ้นคุณลุงสามีแก พอคุณลุงฟังปุ๊บก็พยักหน้าหงึกหงักตอบรับขันแข็ง ก่อนปั่นจักรยานกลางเก่ากลางใหม่คู่ใจด้วยความเร็วปานขี่เสือภูเขา ไปตามทางซึ่งพิกัดบ้านคนที่ถูกเอ่ยถึงตั้งอยู่
และในอีกไม่กี่นาทีต่อมา…
คุณลุงคนเดิมคัมแบ็คกลับมา แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีเร็วปานเสือภูเขาดังเดิม เปลี่ยนมาเป็นเดินหน้าเฉล่มแช่มช้อยลงมาจากรถสี่ประตูคันใหญ่ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นของใคร
ดวงตากลมฟุบต่ำลงโดยอัตโนมัติ แสร้งมองฟ้ามองต้นไม้เลยไปถึงมองขาเดี้ยงๆ ของตัวเองโดยสัญชาตญาณ แต่ก็ไม่วายแอบสอดสายตาลอบมองไปยังใครอีกคน ก่อนไปปะทะกับนัยต์ตาคมที่หรี่มองมาก่อนอยู่แล้วที่ทำให้แทบจะฟุบต่ำมองขาเดี้ยงๆ ของตัวเองอีกครั้งแทบไม่ทัน
ความจริงเธอเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้คุณหมอกำลังทำให้เพื่อนอย่างเธอตัวหดเล็กเหมือนกับมด ก็สายตาที่มองมา เขาทำเหมือนคุณครูฝ่ายปกครองที่ตามมาจับเด็กเกเรที่หนีโรงเรียนได
