เหตุการณ์หลังจากนั้น หมอนมีชีวิตไม่ได้ทำอะไร นอกจากเผลอหลับไปแล้วตื่นขึ้นมาพร้อมกับคนตัวเล็ก เกือบกลั้นยิ้มแทบไม่อยู่ ไม่อยากจะคิดเลยว่าเธอรู้ตัวว่าตัวเองเผลอละเมอพูดอะไรออกไป เจ้าตัวจะหน้าแดงไปถึงไหนต่อไหน เมื่อคนที่เพิ่งงัวเงียตื่นขึ้นมา ตากลมเบิกกว้างก่อนกระเด้งตัวออกจากเจ้าของตักอุ่นอ้อมแขนแกร่งราวกับมันเป็นของร้อน รอยยิ้มละไมชอบกลที่อีกคนส่งกลับมาให้ ทำให้ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการปั้นหน้าทำตัวให้ดูปกติที่สุด
อึ้ย ไม่รู้ไปนอนหลับซบอกหนุนตักเขาได้ยังไง เธอพลาดไปแล้วจริงๆ กรรณหทัย
เธอต้องใช้เวลาอยู่อีกสักพักในการหลบหน้าหลบตา เพราะเจอหน้าเขาทีไรก็ยังรู้สึกหน้าแดง หูแดง หนักเข้าถึงขนาดอยากเอาหน้าตัวเองไปซุกไว้กับข้างฝา ทำตัวเนียนไปกับตุ๊กแกและจิ้งจก หรือถ้าเป็นไปได้ก็อยากหายตัวไปกับอากาศ
เขาเข้าหน้าบ้าน เธอก็จะเลี่ยงไปข้างหลัง เขาถาม เธอก็ตะโกนตอบออกมาให้ได้ยินแต่เสียง หนักหน่อยตอน
