พระอาทิตย์ดวงเดิมปีนขึ้นเหนือยอดเขาทอแสงลงมาทักทายกับทุ่งหญ้าเขียวสดต้องแสงน้ำค้างยามเช้า ปกติแล้วกรรณหทัยขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่นอนขี้เซาได้ติดอันดับ แต่สัมผัสเย็นกำลังดีของอากาศในตอนนี้ ทำให้เธอเต็มใจที่จะสลัดความขี้เซา เพื่อเดินมาทักทายกับบรรยากาศสดชื่น
ร่างบางลอบสูดหายใจเอาสัมผัสจากไอธรรมชาติเข้าไปเฮือกใหญ่ รอยยิ้มสดใสเจือออกมาบนใบหน้าหวานอย่างเปิดเผยเพราะเพียงแค่ลองก้าวเท้าเปล่าๆ ออกมาสัมผัสกับพื้นหญ้า กอรปกับไอเย็นของอากาศไร้หมอกควันแบบที่เคยๆ ก็ทำให้คนหนึ่งคนมีความสุขได้ แม้ไม่มีสิ่งใดอยู่รอบตัวนอกจากธรรมชาติ
“ตื่นเช้าเลยคิดตี้ จะไปทำงานแล้วหรอ” กล่าวทักทายเสียงใส จบประโยคนั้น เธอเห็นคนที่กำลังเดินออกมาทำหน้ายุ่งนิดๆ คิดเอาเองว่าคงจะขัดใจกับชื่อน่ารักที่เธอตั้งให้อยู่นิดหน่อย ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มแบบเดิมอยู่บนใบหน้า กิตติภัสยังคงไม่ตอบรับหรือปฏิเสธอะไร นอกจากยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมอง เ
