คิดไปคิดมากับตัวเองอย่างนั้น อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปทางนาฬิกาเพื่อดูเวลาอีกรอบ ก่อนถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเสียงรถคุ้นเคยดังอยู่ตรงหน้าบ้าน มันทำให้ดวงตาใสแป๋วของแขกตัวน้อยที่กำลังนั่งกินไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อยละความสนใจจากกเจ้าตุ๊กตาที่กำลังจับแต่งตัวอยู่ตรงหน้าเงยหน้าขึ้นไปมอง
ก่อนสิ่งที่เห็นจะทำให้เจ้าตัวน้อยเลือกที่จะวางเพื่อนเล่นไว้กับพื้นอย่างไม่ใยดี เสียงใสตะโกนขึ้นมาอย่างดีใจ กวักมือเรียก ก่อนพาขาสั้นๆ ภายใต้กระโปรงฟูฟ่องพาตัวเองลุกขึ้น
แต่เด็กก็ยังเป็นเด็ก ขาเล็กที่ไม่ทันระวังสะดุดเข้ากับชายกระโปรง และเด็กหญิงมีมี่คงต้องลงไปนอนเล่นจับกบกับพื้นแน่ๆ ถ้าไม่ใช่ช่วงขายาวๆ ของคนตัวโตที่ก้าวเข้ามารับตัวเด็กน้อยไว้ได้ทัน
“ไม่ต้องรีบก็ได้ค่ะมีมี่ ระวังหน่อยซิคะ” เสียงเอ็ดน้อยๆ มันเจือด้วยแววเอ็นดูเกินกว่าจะดุให้คนตัวเล็กกลัวแต่อย่างใด เสียงใสทำเพียงเอ่ยขอโทษที่ตัวเองไม่ระวังอย่างไม่ใส
