นึกถึง!!
1270 คำ
“ยืนคุยกับใครเหรอหญ้า”
“ใครก็ไม่รู้ น่าสงสารมากเลย ยืนมองร้านข้าว หญ้าก็เลยเอาตังค์ให้ไป” นะโมเอ่ยถามกอหญ้าที่ลงไปซื้อน้ำที่ร้านสะดวกซื้อและให้เธอนั้นรออยู่บนรถ
“อ๋อ โอเค วันนี้หญ้าทำได้ดีมาก เจ๊เห็นข่าวจากเพจต่าง ๆ ชื่นชมไม่ขาดปาก”
“มันแน่นอนอยู่แล้วก็คนมันสวยแถมยังนิสัยดีอีก อะไรมันจะเฟอร์เฟคขนาดนี้” น้ำเสียงที่มีจริตของกอหญ้าทำให้นะโมผู้จัดการส่วนตัวถึงกับมองบนใส่ เมื่อเห็นการกระทำทีเล่นทีจริงของกอหญ้าที่มักจะสดใสทุกครั้งและไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อยกับงาน
“เสร็จงานแล้ว เจ๊ไปส่งคอนโดนะ”
“โอเคค่ะ วันนี้นัดกับดิสนีย์ ข้าวตัง เอาไว้”
“ไปเที่ยวที่ไหนกันอีก”
“กินหมูกระทะที่คอนโดนี่แหละเจ๊ พรุ่งนี้มีงานก็รู้อยู่หน่า” ช่วงนี้กอหญ้าและเพื่อนรักต่างงานเยอะจนแทบไม่มีเวลาได้เจอกันและยิ่งตอนนี้ยิ่งนาทีทองของพวกเธอที่ต้องรีบกอบโกยเงินและอีกอย่างตั้งแต่ทำงานก็รู้สึกเหนื่อยจนบางครั้งไม่อยากออกไปไหน ทำให้พวกเธอตัดสินใจนัดกันที่คอนโดของกอหญ้า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
หลังจากที่กอหญ้าแยกจากผู้จัดการส่วนตัว เธอก็รีบขึ้นคอนโดเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกายรอเพื่อนรักทั้งสองมาหาอย่างใจจดใจจ่อด้วยความคิดถึงที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกัน
“Hi ชะนี” เสียงดิสนีย์เพื่อนสาวสองของกอหญ้าที่เดินเข้ามาภายในห้องตามด้วยข้าวตังที่หอบหิ้วถูกพะรุงพะรังตามกะเทยร่างยักษ์อยู่
“เออ แล้วทำไมแกไม่ช่วยข้าวตังถือของวะ ตัวก็โตเท่าควาย”
“ว๊าย!!ชะนีแกตบปากแกเดี๋ยวนี้เลยนะ” ใบหน้าจริงจังของดีสนีย์ที่ถูกกล่าวหาว่าตัวเองตัวใหญ่แต่แท้ที่จริงแล้วเธอก็แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเท่านั้น
“วางของลงก่อนข้าว แล้วทำไมแกถึงยอมถือถุงมาเองได้วะ”
“ก็ฉันเป่ายิ้งฉุบ แพ้มันไง”
“อ๋อ ไม่แปลกที่พวกแกเป็นเพื่อนกัน” หญ้าส่ายหัวด้วยความเอือมระอากับเพื่อนรักทั้งสอง ที่ถึงแม้จะเรียนจบแต่ก็ยังไม่วายเล่นกันแบบเด็ก ๆ อยู่เสมอ
“แหม!!แกก็เพื่อนฉันนะยะ ยัยหญ้า เผื่อลืม”
“เออ รู้แล้วก็เพราะแกไม่มีใครคบไง ฉันเลยยอมคบแกเป็นเพื่อน”
“แกนี่!!ปากคอเราะรายเสียจริงนะ ยัยหญ้า”
“ขอบคุณที่ชมค่ะ” สำหรับกอหญ้าเพื่อนคือเซฟโซนของตัวเองก็ว่าได้ เธอรู้สึกได้ว่าเพื่อนรักทั้งสองคือครอบครัวมาตลอด ทำให้เธอรู้สึกว่าโลกนี้ยังน่าอยู่สำหรับเธอเสมอ ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปภายในโชนห้องครัวเพื่อเตรียมของ
บรรยากาศระเบียงยามเย็นของคอนโดกอหญ้าถูกเปลี่ยนเป็นร้านหมูกระทะขนาดย่อมและครึกครื้นไปด้วยเสียงพูดคุยของทั้งสามคนไม่ขาด
“หมูกระทะเยียวยาทุกอย่างจริง ๆ”
“เห็นด้วยค่ะ/ถูกที่สุด”
“หญ้า ช่วงนี้แกเงียบหายไปเลยนะหรือว่าแกแอบมีผู้”
“ผู้เหี้ยไร!! ทำงานค่ะ”
“คอยโล่งใจหน่อย” ดิสนีย์ลูบหน้าอกตัวเองเพื่อเรียกขวัญให้กลับมา ถ้ากอหญ้ามีแฟนเธอคงช็อกตาย ไม่ใช่เพื่อนเธอไม่สวยนะ กอหญ้าสวยและมีเสน่ห์อย่างมากแต่แค่ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาไม่เคยเห็นเพื่อนสาวของเธอสนใจผู้ชายคนไหนสักครั้ง
“ทำไม หึงฉันเหรอ”
“แกอย่าพูดแบบนี้นะ เดี๋ยวฟ้าผ่าตายห่า” ใบหน้าสะอิดสะเอียนของดิสนีย์ยิ่งทำให้กอหญ้าแกล้งโน้มตัวไปใกล้ ๆ ใบหน้าหล่อของเพื่อนสาวในร่างชาย
“ฮ่าฮ่า แกไม่ใช่สเปคของฉันย่ะ”
“แล้วสเปคแกเป็นยังไง” ข้าวตังเอ่ยถามกอหญ้าต่อทันที เพราะเธอนั้นก็อยากรู้ว่าเพื่อนนั้นมีสเปคยังไง เพราะไม่เคยเห็นกอหญ้าชายตามองหนุ่มคนไหนหรือชมหนุ่มคนไหนแม้แต่ครั้งเดียว
“อื้ม ต้องมีความคิดโตกว่าและเข้ากับฉันได้ คงแค่นี้แหละ” ใบหน้าสวยของกอหญ้าเท้าคางคิดสเปคของตัวเธอเอง เพราะเธอก็ไม่เคยนึกถึงเรื่องแฟนเลยสักครั้ง ยิ่งจะให้พูดถึงสเปคยิ่งยากเพราะเธอก็ไม่เคยมีแฟนเลยสักครั้ง
“เด็กกว่าได้ไหม”
“ไม่ค่ะ!!ฉันไม่ชอบเด็ก ไม่อยากปวดหัวแค่ทำงานก็เหนื่อยแล้ว”
“ถ้าเด็กหล่อ เอาไหม”
“อ่านปากฉันนะ (ไม่เอาค่ะ) ” กอหญ้าเน้นคำตอบให้กับเพื่อนรักทั้งสองที่รอคำตอบจากเธอ แค่คิดว่าต้องมีแฟนเด็กแถมยังทำตัวงอแงใส่เธอก็รับไม่ได้แล้ว
“ค่ะ”
“กว่าจะมาได้นะไอ้ขุน” วันหยุดสุดสัปดาห์เหล่านักท่องราตรีต่างพากันมารวมตัวกันที่ผับดังแห่งนี้ ทั้งแสงสีเสียงทำให้เหล่านักท่องราตรีต่างมากันมาใช้บริการจำนวนมากและยิ่งเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ยิ่งเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยวมากขึ้น
“อืม”
“เหล้าไหม” ร่างสูงโปร่งของขุนเขาเดินเข้ามานั่งที่โซฟา พร้อมกับจุดบุหรี่สูบโดยไม่สนใจคนรอบข้าง แม้แต่สาวสวยที่กวินและเข้มเรียกมาบริการ ขุนเขาก็ไม่แม้แต่จะชายตามอง ใบหน้าหล่อครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา
“เป็นไรวะ” กวินที่เห็นใบหน้าครุ่นคิดของเพื่อนถึงกับเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“เปล่า” ขุนเขาตอบกลับไปพร้อมกับยกเหล้าที่กวินส่งให้อึกใหญ่ ขุนเขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน เขาได้แต่คิดถึงผู้หญิงที่เจอหน้าร้านก๋วยเตี๋ยววันนั้นและนั้นก็ทำให้เขาไม่สามารถจะสลัดภาพเธอให้ออกจากหัวได้เลย ด้วยความคิดไม่ตกทำให้เขาได้แต่อัดบุหรี่เอาปอดเพื่อดับความว้าวุ่นในใจ
“ไอ้นี่ก็ประหยัดคำพูดจริง วู้ว!!”
“มึงก็อย่าไปยุ่งกับมันสิไอ้กวิน ไอ้ขุนมันก็เป็นแบบนี้ของมันมาตั้งนานแล้ว” ภายในโต๊ะและโซนวีไอพีมีแค่กวินและเข้มที่พูดคุยกันสองคนส่วนขุนเขาได้แต่กระดกเหล้าเข้าปากโดยไม่พูดจากับใคร
“เด็กสักคนแก้เบื่อไหมไอ้ขุน”
“ไม่!!”
“อ๊ะ!!สวัสดีค่ะพี่ขุน” ใยไหมผู้หญิงที่เคยถูกนำมาเดิมพันในสนามแข่งวันนั้น ตอนนี้เธอมาทำงานที่ผับแห่งนี้และได้พบกับขุนเขาอีกครั้งแถมยังเดินเข้ามาทักทายอย่างสนิทสนม
“.....” ไม่มีเสียตอบรับจากขุนเขา ทำให้สายไหมหน้าเจื่อนไปก่อนที่เธอจะเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติอีกครั้ง
“ให้ไหมดูแล พี่ขุนไหมคะ” ใยไหมถือวิสาสะเดินเข้ามานั่งข้างขุนเขาที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่เงียบ ๆ โดยไม่ได้ตอบกลับหรือขยับตัวไปไหน ขุนเขาแม้จะตอบตกลงหรือปฏิเสธใยไหมทำให้เธอคิดว่าเขาอนุญาตให้นั่ง
“น้อง พี่ว่าอย่าไปยุ่งกับมันเลย”
“แต่ไหมอยากดูแลพี่ขุนเขานิคะ”
“กลับก่อนนะ” มือบางของใยไหมกำลังจะคว้าไปที่แขนของขุนเขาแต่กลับพบกับความว่างเปล่า เมื่อร่างสูงของขุนเขาลุกจากโซฟาและบอกเพื่อนรักทั้งสองที่นั่งดื่มกันอยู่ ก่อนที่จะเดินออกไปทันทีโดยไม่รอคำตอบจากเพื่อนรักทั้งสอง
- ผู้เขียน
