วานิชกำมะลอ เริ่มเข่นฆ่าคนในจวนของผู้ตรวจการปลอม อย่างเหี้ยมโหดมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มจากนำความอัปยศมาให้ทราบเคราะห์กรรมทีล่ะน้อย ในใจเกรี้ยวกราด แต่ยังรออำนาจทีีแท้จริง เดินทางมาสำเร็จโทษผู้คนจำนวนมากที่ในจวน
ในขบวนงิ้วนอกเมือง มีนางคณิกาจำนวนหนึ่งถูกช่วยออกมาจากค่ายทหาร ร่างสูงนำนางเหล่านั้นมาแต่งกายยั่วยวนเดินไปมาในคณะงิ้ว ชาวบ้านล้วนไม่จ้องดู แต่มีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งแลบลิ้นเลียปากรอดูชม เหล่านางที่นุ่งห่มน้อยชิ้นนั้น
ในขณะที่ร่างงดงาม สองสามร่างกำลังเผลอเรอ ลืมสิ่งของเอาไว้ จึงขอปลีกตัวย้อนไปเพียงนางเดียว ในที่เปล่าเปลี่ยว นางเดินตัดความมืดเข้าไปในพงหญ้ารกเพื่อย่นระยะทาง ในขณะที่รีบเร่งย่ำเท้าบอบบาง คล้ายมีคนเดินตามนางมา ร่างงามยิ้มที่มุมปาก เร่งเดินกึ่งวิ่งออกไปพลัน
"เฮ๊ยรีบจับไว้ เร็ว ตามไป "
ร่างอ้วนท้วนหลายร่าง วิ่งไล่ต้อนนางรำในชุดบางเบาอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งร่างบางวิ่งมาถึงต้นไม
