ร่างบางที่สลบไสล เมื่อเจอที่นอนนุ่มนิ่มก็ครวญครางอืออา ชงอวี้จึงปลุกนางขึ้นมาและให้บ่าวไพร่เตรียมน้ำอาบ และอาหารเลิศรสเอาใจนาง แค่ได้ยินว่าอาบน้ำนางก็เริงร่า ปลดอาภรณ์คลุมกายเรี่ยราด ตามประสาของนางคณิกา
ผิวกายของนางขาวผ่องเป็นยองใย อกใหญ่โตก็กระเพื่อมไปมา
ยามที่นางก้าวเดิน นางเปลื้องผ้าของตนเอง ในห้องอาบน้ำโดยมิรอคอยผู้ใดมาปรนนิบัติ และค่อยๆลงแช่น้ำลงไปอย่างยั่วยวน ท่านชงอวี้มองตามด้วยสายตาที่คมกริบ มิเอ่ยอันใด จวบจนผู้คนปรนนิบัตินางแล้ว จึงให้ตั้งสำรับขึ้นมา
เป็ดปักกิ่งตัวโตหนังกรอบ ตั้งลงตรงหน้านาง ใบหน้างดงามยิ้มเป็นประกาย คีบเอาเป็ดปรนนิบัติท่านอ๋องอยู่เพียงครู่ และเป็นนางเองที่สวาปามมันลงไปจนหมดตัว
แตะนั่นชิมนี่ จนนางอิ่มพอประมาณ ร่างบางจึงเทสุราเติมให้ท่านอ๋องและเริ่มนิสัยนางคณิกา เปิดเผยเรือนกายขยับเลื้อยไปจนทั่ว ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำ ยามที่พิศมองนาง สายตาคมปล่อยมือนางให้ลูบไล
