องค์ชายสิบสองเดินทางมาชมดูการชำระความนักโทษของแผ่นดิน แล้วขึ้นแสดงงิ้วเรื่องบดบังผืนฟ้า และเปิดโรงทานแจกขนม อาหาร ให้ผู้คนมารับกินดื่ม ระหว่างชมงิ้วลงไปด้วย แม่เฒ่าเฮ่ยให้คนรับใช้เก่าแก่ หยิบพิณตัวงามมาให้ แล้วตั้งโต๊ะดีดพิณต่อจากการแสดงงิ้ว คณะคีตศิลป์ล้วนมามุงดูแม่เฒ่า แล้วช่วยบีบนวดต้นขาเบาๆยามฟังพิณแสนหวานล้ำ แม่เฒ่าดีดพิณจนท่อนสุดท้าย และรำพึงเบาๆน้ำตาไหลริน
"เจ้าเฒ่าของข้าจงตายตาหลับเสีย หลี่หวางหน้าเหม็นใจน้อยผู้นั้น ส่งบุตรชายมาช่วยเจ้าแล้ว"
องค์ชายสิบสอง ทอดพระเนตรดังนั้น รีบเข้ามากอดแม่เฒ่าไว้เบาๆ ตรัสปลอบโยนแล้วลูบหลังเบาๆ
"แม่เฒ่าคนงามแห่งวังหลวง ข้าขอโทษที่มาช่วยท่านช้าไป หากข้ามาเร็วกว่านี้ ท่านจะได้ทะเลาะกับพ่อเฒ่าปากกล้าหน้าเหม็นนั่นไปอีกหลายครา อย่าร้องไห้เลย ข้าผิดเอง ที่มิยอมช่วยสอดส่องดูแลประชาราษฎ์ มัวแต่รำงิ้วอยูภายในวังหลวง ต่อแต่นี้ข้าจะสร้างจวนที่ชายแดนนี้ แล้วป
