ร่างอวบอัดเริ่มตื่นตระหนก นางต้องการให้องค์ชายสามติดกับดักของนางอีกเพียงนิด เพราะล่วงรู้ว่าทรงชื่นชมสาวงาม แต่ผู้คนเล่าลือว่า หากให้เชยชมโดยมิได้ขึ้นเกี้ยว ชาตินี้ก็อย่าหวังจะเข้าจวน องค์ชายสามนั้นเสเพลยิ่งนัก คร่าพรรหมจรรย์ของหญิงสาวแล้วก็ทิ้งขว้าง มิวางให้แม้แต่ตำแหน่งของชายารองหรืออนุที่อุ่นเตียง จะแสดงว่าทราบฐานะของพระองค์แล้วนางก็มิอาจทำได้ จึงต้องเสแสร้งแกล้งทำต่อไป ใจก็หวาดหวั่นขึ้นมา
"ท่านเจ้าคะ ข้าเป็นบุตรีของขุนนาง จะต้องขึ้นเกี้ยวตบแต่งเพียงเท่านั้น มิเช่นนั้นบิดาจะถูกผู้คนติดฉินนินทาได้นะเจ้าคะ ข้าขอเพียงขึ้นเกี้ยวเพื่อเข้าจวน จึงจะให้ท่านเชยชมได้ และเมื่อท่านเห็นร่างกายของข้าแล้ว ข้าจึงมิอาจเป็นเจ้าสาวของผู้ใดนั้นได้อีก "
"อา แม่นาง ข้านั้นเป็นชายประหลาด หากมิได้พรากพรรหมจรรย์ของหญิงสาวลงไปแล้ว ข้าก็ยังมิคิดว่าจะล่วงเกิน"
ร่างหนาแลบลิ้นเลียริมฝีปากให้นางชม แล้วโอบรัดกายข
