Mind Games 2.2 - มากินมาม่าที่ห้องฉันไหม

754 คำ
ในขณะที่สมองยังตีรวนกับตัวเอง จนไม่สามารถจัดลำดับขั้นว่าตัวเองควรจะเอายังไงต่อ พอหันซ้ายหันขวาไปหาสองสาวเพื่อนซี้ พวกนางก็หายลับไปจากสายตากันหมดแล้ว ไม่ได้นะเว้ย พวกนางจะหาสามีก่อนฉันไม่ได้ อา...ละ แล้วเวลาคนจีบผู้ชายต้องพูดยังไงนะ ละ...แล้วเวลาจะลากผู้ชายไปนอนด้วยเขาพูดกันยังไงนะ ... ... ... “หลบไป” “หะ...อะไรนะคะ” ฉันชี้นิ้วจิ้มเข้าหาตัวเองเพราะไม่รู้ว่าเขาพูดกับใคร แต่เพราะน้ำเสียงทุ้มของคนตรงหน้า เจือไปด้วยน้ำเสียงที่ติดจะออกความรำคาญนิด ๆ “มะ หมายถึงฉันเหรอคะ” เขาไม่ตอบแต่ใช้สายตามองกลับมาทำนองบอกว่าใช่ เล่นเอาหน้าชาวาบ ยิ้มไม่ออกเป็นรอบสอง สวยโฮ่งขนาดนี้กล้าเมินได้ไงก่อน “จะหลบได้หรือยัง” “อ่า...ขะ ขอโทษค่ะ” หลบก็หลบ เพราะฉันเป็นคนว่าง่าย ...ทว่าพอหันหลังมองตามแผ่นหลังกว้างที่กำลังเดินจากไป กลับรู้สึกเหมือนมีเงินแสนติดอยู่แผ่นหลังของเขา ซึ่งมันกำลังจะหลุดลอยหายไปด้วย “ดะ เดี๋ยวค่ะ” ความเสียดายเงินแสน ทำให้รีบหันหลังกลับไป แล้วรีบดึงชายเสื้อของเขาในจังหวะที่เขากำลังจะสวนฉันไปอีกทาง “มีอะไร” “เออ...คะ คือ คุณอยากไปกินมาม่าที่ห้องฉันไหมคะ” “หืม…?” คนตัวโตขมวดคิ้วมองหน้าฉันอีกรอบ อย่าว่าแต่เขาขมวดคิ้วเลย ฉันเองก็ทำหน้าประหลาดไม่ต่างกัน บอกเลยว่าตอนนี้ตัวเองกำลังช็อกและงงอยู่ว่ากำลังพูดบ้าอะไรออกไป พอเงยหน้าเห็นสายตาเขาที่กำลังงงกับคำพูดของฉัน ก็ยิ่งทำให้อารามรีบร้อนอยากขยายความไม่ให้เขาเข้าใจผิดมากไปกว่านี้ “ฉะ ฉัน มะ หมายถึง คุณอยากไปนอนกับฉันไหม” โอ๊ะตาเถร … ยิ่งพูด ยิ่งแย่ไปกันใหญ่ ~.~! คราวนี้เหมือนตัวเองจะอยากร้องไห้ขึ้นมาจริง ๆ จากตั้งใจจะขอทำความรู้จักไปก่อน แต่ปากดันทำงานไวกว่าสมองส่วนลึกที่ว่า ‘อยากมีผัว’ เลยพูดอะไรข้ามขั้นข้ามตอนไปหมดเลย แต่ก็นะ พูดออกไปแล้วทำไงได้ จะให้แก้คืนคงไม่ทันแล้ว เพราะสีหน้าของเขามองมาที่ฉัน เต็มไปด้วยแววตาที่เหยียดหยัน “ขอโทษครับ ผมไม่ชอบผู้หญิงที่มั่วไปทั่ว แต่ถ้าคุณอยากนอนกับผู้ชายขนาดนั้น ผมแนะนำไปคุณไปหาผู้ชายที่บาร์โฮสต์ดีกว่า ที่นั่นคุณสามารถหาคนที่สามารถสนองความต้องการของคุณได้ดีกว่า ผม ขอตัวนะครับ บังเอิญผมมาธุระ” ชาวาบไปทั้งหน้าเป็นรอบสอง… คำพูดเหมือนโดนด่ากลาย ๆ ทำให้ฉันกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ แต่พอมานึก ๆ ไป การกระทำของเขากลับทำให้ฉันค่อย ๆ คลายยิ้มออก เพราะอย่างน้อย การที่เขาปฏิเสธไม่ได้ไปไหนกับผู้หญิงง่าย ๆ ทำให้ฉันมั่นใจได้ว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่มั่วไปทั่วเหมือนกัน ถ้าหักคะแนนมารยาทด้านมนุษยสัมพันธ์ไปอีกนิด นอกนั้นทุกอย่างคือเพอร์เฟค สุด…ดีเลิศแบบสุด ๆ ขนาดนี้ ใช่…แบบนี้แหละ เขานี่ช่างเหมาะกับการเป็นพ่อของลูกฉันชัด ๆ “ผมขอตัวก่อนนะครับ” เขาพูดพลางทำท่าจะเดินหนี ส่วนฉันก็เข้าขวางทันทีด้วยเหมือนกัน “คุณสบายใจได้ค่ะ เพราะฉันไม่ได้มั่ว และฉันก็ยังไม่เคยนอนกับใคร...” “ผม-ไม่-สน-ใจ...จบนะครับ ผมรีบ” ประโยคที่เข้าพูดเน้น ๆ เจ็บแต่จบ ไม่พอยังทำให้คนฟังอย่างฉันจุก เขารีบเดินเบี่ยงตัวออกไปอีกทาง ส่วนฉันรู้สึกเหมือนตัวเองหน้าชาอีกรอบ นี่…หน้ายังมีสีเลือดฝาด ๆ อยู่ไหมนะ ฉันยกมือลูบหน้าตัวเองเบา ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นกำหมัดแล้วชูนิ้วกลางไปข้างหน้า แม่ง! เล่นตัวชะมัด! นี่ครั้งแรกในชีวิตเลยนะเว้ย กับการโดนผู้ชายเทแบบนี้ ทีหลังจะจำไว้เลยว่าจะไม่หาเรื่องใส่ตัวเองด้วยการรับคำท้าในเรื่องที่ทำไม่ได้เด็ดขาด! สกิลการจีบผู้ชายของฉันเป็นศูนย์ ไม่ศูนย์สิติดลบเลยด้วย (T T) เป็นเศร้า
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม