แล้ว...สายตาของผม มันจับจ้องไปที่เธอคนนั้น ผู้หญิงผมลอนสีน้ำตาลอ่อน ผิวขาว ยิ้มเก่ง ดูเป็นคนสดใสและมั่นใจในคราวเดียว ที่สำคัญดูเธอไม่ห่วงสวย ดูจากที่ของที่เธอกินบนโต๊ะ กับการหัวเราะแบบสนุกเต็มที่ตอนคุยอยู่กับเพื่อน
น่ารักดี
“เฮ้ย พวกมึงเดี๋ยวกูต้องขึ้นเวทีละ ใกล้พิธีโยนช่อดอกไม้”
ไอดินเดินเข้ามาตบบ่าเบาๆ เพราะใกล้พิธีจบรวมถึงใกล้เวลาโยนช่อดอกไม้ของเจ้าสาวมัน
“เออไปเถอะ แวบมาคุยกับพวกกู เจ้าสาวมึงรอนานแล้วเนี่ย”
“ว่าแต่มึงสนใจคนนั้นเหรอ กูเห็นมึงจ้องเอาจ้องเอา ยังไง ให้เมียกูติดต่อให้เลยเปล่า”
“ยังก่อน กูแค่มองเพราะว่าน่ารักดี เอาไว้ก่อน ส่วนมึงไปขึ้นเวทีเถอะ สาว ๆ น่าจะรอช่อดอกไม้จากเมียมึงอยู่ เดี๋ยวพวกกูตามออกไป”
“เออ มึงไปเล็งไว้รอเลย คนไหนโสดก็จัด” ไอดินตบบ่าผมอีกครั้งก่อนจะแยกตัวออกไปหาเจ้าสาวของมัน ส่วนผมขอยืนสังเกตการณ์ห่าง ๆ เพราะไม่ชอบเบียดกับใคร พอหันกลับไปหาเธอคนนั้น
