‘หอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่กับผู้ชายมันไม่ดีนะลูก’
ประโยคคลาสสิคที่ผู้เฒ่า ผู้แก่ พร่ำสอนตอนนังมะลิคนนี้อยู่เชียงใหม่กำลังจะกลายเป็นอากาศธาตุ เมื่อต้องเลือกระหว่างความดีงามตามจารีตประเพณีศรีสยาม กับเงินสามล้าน แน่นอนว่านังมะลิเลือกอย่างหลัง
ก็แหม มะลิไม่ได้ขายตัวหอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่กับผู้ชายฟรี ๆ เด้อ มะลิได้เงิน แถมผู้ชายหน้าหล่อคนนี้ไม่มีวันมองชะนีอย่างมะลิแน่นอน ไม่ยังงั้นเค้าก็คง say yes ตั้งแต่มะลิชวนไปเย เย่ ตั้งแต่วันแรกที่เราสองคนเจอกันแล้วแหละ
“เก็บของให้เรียบร้อย อีกสามวันผมมารับ” คนตัวโตเอ่ยบอกทั้งที่ไม่มองหน้า มือยังจับคาพวงมาลัยเอาไว้ แล้วรอให้ฉันเปิดประตูลงไปเองจากรถ
แต่เดี๋ยวก่อน…
“ว่าแต่ คุณไม่จ่ายเงินล่วงหน้าหรือมัดจำก่อนเหรอคะ 20-30% ก็ยังดี”
ที่ถามไม่ใช่อะไร ไม่ได้งก แต่กลัวเขาเปลี่ยนใจไม่จ้าง เกิดขับรถไประหว่างทางแล้วนึกเปลี่ยนใจขึ้นมา เงินสามล้านฉันอาจจะไม่ได้สักแดงเดี
