มันเป็นความคาใจเล็ก ๆ ที่ไม่สามารถหาคำตอบว่าทำไมบอสถึงให้ฉันไปขายแทนแล้วโกหกว่าเดวิกาป่วย ครั้นจะถาม บอสตรง ๆ ว่าทำไม ก็ไม่กล้า ปล่อยให้เป็นความสงสัยและคาใจอยู่แบบนั้น
มื้อเที่ยง
คุณพีทโทรมาบอกจะมารับไปทานข้าว เขาบอกว่าเราสองคนยังคงต้องซ้อมฟีลแฟนกันอยู่ ก็เอาเถอะไม่ติดให้ทำอะไรก็ทำ รับเงินมัดจำไปแล้วตั้งล้าน จะให้คลานเข่าไปหา มะลิคนนี้ก็ทำได้
“อ้าวแล้วไหนคุณวิเวียนละคะ เห็นคุณบอกว่าเธอจะมาฝึกงานที่บริษัท และย้ายมาอยู่กับเราไม่ใช่เหรอ”
ฉันเอ่ยถามเมื่อถึงร้านอาหาร และแน่นอนมีแค่เราสองคน จะว่าไปคำว่า เรา ควรใช้กับคนที่เป็นแฟนกันจริง ๆ แต่ฉันกับคุณพีทเป็นแค่หุ้นส่วนทางความลับกันเท่านั้น
“ตอนเย็น เธอจะไปรอผมที่บ้าน”
“อ่า…ค่ะ”
“แล้วคุณก็ต้องไปที่บ้านผมด้วย เพราะคุณพ่อผมอยากเจอ”
“อา…ค่ะ” … “ห๊ะ ว่าอะไรนะคะ ต้องไปที่บ้านคุณ!” ตกใจแทบสำลัก นี่มันไม่ได้ต่างอะไรกับการแนะนำตัวเหมือนคู่รักก
