เช้าวันต่อมา
รามขับรถมาจอดที่บ้านของพุฒธิพงษ์ตั้งแต่แปดโมง เมื่อคืนเขาไม่ได้นอนเลยทั้งคืนและคิดว่าหากนอนก็คงถูกลูคัสผู้เป็นพ่อปลุกให้ลุกมาส่งหญิงสาวอยู่ดี
"อ้าวราม เข้ามาก่อนสิ" น้ำชาเดินออกมารดน้ำต้นไม้แล้วบังเอิญเจอเข้าเลยเชิญชายหนุ่มเข้าบ้าน
"ไม่เป็นไรครับ น้ำรินเสร็จหรือยัง พอดีผมรีบ"
"อ่า ใกล้แล้ว เดี๋ยวอาบอกคนไปตามให้" ไม่นานน้ำรินก็วิ่งลงมาจากด้านบนด้วยความเร็วจนไม่ทันระวังและเกือบตกบันได
"ว๊าย!"
"น้ำริน!" พุฒที่เห็นก่อนหน้าเข้าไปรับได้ทัน ไม่งั้นคงเป็นเรื่องอีกแน่
"วิ่งทำไมลูก เดี๋ยวก็เจ็บตัวพอดี"
"แฮะ ขอโทษค่ะพ่อ รินไม่อยากพี่ให้คิรินทร์รอนาน"
"อืม เดี๋ยวพ่อเดินไปส่งหน้าบ้าน" พุฒโอบไหล่ลูกสาวเหมือนที่ชอบทำและเดินมาส่งน้ำรินจริง ๆ รามยกมือไหว้ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เพราะตั้งแต่ทำตัวเสียมารยาทใส่ผู้ใหญ่ในวันนั้น ก็ทำเหมือนที่เป็นอย่างทุกวันนี้
"เมื่อวานนายทำให้ลูกสาวอามีรอย
