“อากาศมันร้อนจ้ะ... ฉันนอนไม่หลับก็เลยลงไปอาบน้ำ”
แรมจันทร์ตอบขณะให้นมลูก เจ้าแดงดูดนมแม่อยู่ครู่ใหญ่ๆ อย่างหิวกระหาย ทำให้แรมจันทร์รู้สึกเบาตัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เมื่อน้ำนมที่คัดคั่งเต็มแน่นอยู่ในสองเต้าอวบคัด ได้ถูกระบายออกไปเสียบ้าง
“อิ่มแล้วหรือจ๊ะลูก... ”
หล่อนหอมแก้มลูกชาย เจ้าแดงคลายริมฝีปากจากหัวนมเป็นทรงสวยที่โดนดูดจนแดง เมื่ออิ่มแล้วก็พริ้มตาหลับง่ายดายอย่างเด็กในวัยกำลังกินกำลังนอน
แม่ลูกอ่อนค่อยๆ วางร่างจ้ำม่ำของลูกชายลงในเปล เกว่งไกวเบาๆ แล้วทอดกายลงนอนบนฟูก เคียงข้างปลิวผู้เป็นสามีที่ส่งเสียงกรนสนั่นห้อง
ปลิวหลับสนิท ต่างจากแรมจันทร์ที่ยังนอนลืมตาโพลงมองเพดานเพราะอาการครั่นเนื้อครั่นตัวหลังจากอารมณ์ค้าง รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ราวจะเป็นไข้กับความต้องการทางเพศที่ต้องเก็บกดเอาไว้เพียงลำพัง
อีกสามวันต่อมา ตอนใกล้ค่ำ
“โธ่... แค่สองปีเท่านั้น... มึงอย่าให้เสียชื่อ
