บทที่5.ล้างหน้าไก่ตอนสาย
ฉันตื่นแต่เช้า โผเผลงมาด้านล่างแม้ยังสวมเสื้อผ้าไม่เรียบร้อย แต่ก็ยังมีคนที่ตื่นก่อนฉันอยู่ดี แม่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ร้องทักฉันตอนที่ฉันเดินผ่าน
“ทำไมวันนี้แกตื่นเช้าจังยัยพลอย” หากฉันตอบความจริงแม่คงตกใจจนตกเก้าอี้แน่ๆ ฉันงีบหลับไปได้นิดเดียว แต่เพราะคุณอาหายออกไปจากด้านข้าง ฉันเลยอยากลงมาหา
“พลอยหิวค่ะ” ฉันใช้พลังงานไปเกือบหมด หิวจนแทบท้องเลยแหละ
“น้อย ทำมื้อเช้าเผื่อยัยพลอยด้วยหรือเปล่า” แม่ถามพี่น้อยที่กำลังสาละวนอยู่หน้าเตา
“คุณพลอยตื่นแล้วเหรอคะ รอแปบนะคะ ขอน้อยทอดไข่เพิ่มก่อนค่ะ”
เสียงพี่น้อยตะโกนตอบ ฉันเลยลุกขึ้น เดินไปรินกาแฟให้ตัวเอง ฉันเดินกลับมาทิ้งตัวนั่งที่เดิม ยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ
“คราวหลัง แต่งตัวให้มันมิดชิดกว่านี้หน่อยนะ ไม่ใช่แม่คนเดียวแล้วที่อยู่ในบ้านหลังนี้” แม่เปรยลอยๆ ฉันเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง แต่ไม่ถาม
“มินเขาค้างที่นี่เมื่อคืน” ฉันก็ยังน
