บทที่3.ลองของ
“ขยับเข้ามาสิครับ จะได้อุ่นขึ้น” เห็นไหม ฉันคิดไว้แล้วไม่มีทางพลาด ผู้ชายตรงหน้าฉันนี่คือประจุไฟฟ้าอย่างดี หากฉันขยับเข้าไปละก็...
“พี่น้อยกลับรึยังนะ?” ฉันไม่ได้ขยับ แค่พูดลอยๆ
“น่าจะกลับแล้วล่ะครับ น้อยไม่เคยกลับดึกกว่าสามทุ่ม” ตอนที่ฉันตื่น มันก็สามทุ่มแล้วนะ ฉันเดินลงมาไม่เจอพี่น้อย นอกจากแม่กับผู้ชายคนนี้
“พลอยขึ้นดีกว่า แม่เห็นแบบนี้จะไม่ดี”
เขายิ้ม ไม่ได้ตอบฉัน แต่กลับขยับเข้ามาใกล้จนฉันหลบไม่ทัน
“พี่เพชรคงหลับไปแล้วครับ เวลาเมา หัวถึงหมอนก็หลับสนิททุกที”
ฉันเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง มองสบตาเขา ฉันถอนใจแรงๆ ฉันไม่มีแรงเลี่ยงจากสถานการณ์ตรงหน้าเลย ร่างกายของฉันมันทรยศ “คุณอาขา...” เอาแล้วไง ฉันขยับทำตามกลไกอัตโนมัติที่ฉันคุ้นชิน ฉันไม่ได้ตั้งใจเลยนะ ฉันแค่ร่าน...ฉันคันในส่วนที่ตัวเองเกาไม่ได้ จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์บางอย่างช่วยเกา และท่าทางคนตรงหน้าพร้อมที่จะช่วยเสียด้ว
