หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยนาเดียก็เดินออกมาหาชายหนุ่มด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับสุดๆ พรุ่งนี้เช้าเธอจะไปฝรั่งเศสแล้วไม่อยากอยู่กับคนใจร้ายแบบเขาคอยดูเถอะนะหนีไปให้ห่างเลย
“พี่มิน…”
“หืม ว่าไง”
นาเดียมองเขาที่เดินเข้ามาใกล้ก่อนจะใช้ผ้าขนหนูเช็ดคราบน้ำที่เลอะใบหน้าให้เธออย่างเบามือ แสดงว่าเขาต้องรู้แล้วแน่นอนว่าเธอเป็นใครถึงได้ไม่ดูตกใจอะไรที่เธอรู้จักกับคนในบ้านของเขา
“รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“หมายถึงรู้อะไรล่ะ… เรื่องของเราเหรอ”
นาเดียพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าเขาอย่างต้องการคำตอบ เขาเก็บผ้าขนหนูไว้ตามเดิมก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
“คืนแรกที่เรามีอะไรกัน”
“ห๊ะ! รู้ตั้งนานแล้วเหรอคะ”
นาเดียมองเขาอย่างตกใจ นี่เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วทำไมถึงเก็บเงียบแล้วเออออเล่นละครตามน้ำเธอไปอย่างนั้นล่ะ คนใจร้ายไว้ใจไม่ได้จริงๆ
“ก็ประมาณนั้น ช่วยไม่ได้ป่ะเราเป็นคนสารภาพทุกอย่างด้วยตัวเองนี่ บอกว่ารักพี่อย่า
