Chapter 10

1417 คำ

ตลอดทางเธอไม่ยอมคุยอะไรกับเขาเลยถามคำตอบคำถ้าไม่ใช่เมียนี่ไล่ออกไปล่ะ เพราะสถานะที่เปลี่ยนไปทำให้เขาไม่กล้าพูดหรือเซ้าซี้เธอเยอะ อีกอย่างกำลังวางฟอร์มอยู่เพราะฉะนั้นจะแสดงออกมากไม่ได้ “ให้ไปส่งที่ไหน” “บริษัทค่ะเดี๋ยวนาเดียกลับเอง” “ไปแวะส่งที่บ้านก็ได้พรุ่งนี้จะมารับ” เขารู้ว่ามันต้องผ่านบ้านเธอก่อนถึงบริษัทแต่มีหรือที่เธอจะยอมให้เขาไปที่บ้าน ไม่อย่างนั้นก็รู้หมดนะสิว่าเธอเป็นใคร เพราะงั้นให้เขาไปส่งที่บริษัทพอแล้ว “ไม่เป็นอะไรค่ะท่านประธาน” “แต่ว่า..” “งั้นลงตรงนี้ก็ได้ค่ะเดี๋ยวนั่งรถกลับเอง” เขาได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยอย่างเหนื่อยใจ ให้เวลาเธอก่อนแล้วกันปกตินาเดียเป็นคนโกรธง่ายหายเร็วไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะคุยดีกับเขาเหมือนเดิมก็ได้ “เดี๋ยวส่งที่บริษัทก็แล้วกัน” จากนั้นทั้งคู่ก็แยกย้ายกัน มินเลือกที่จะทักนาเดียที่ไม่ใช่เลขาเพราะมีโอกาสตอบเขามากกว่า ถึงจะงอนอยู่ก็เถอะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม