คลั่งไคล้รัก(เมีย)ชั่วคราว

สอนงานเพียงได้ไหมคะ

บทที่11

สอนงานเพียงได้ไหมคะ

หลังจากที่ฉันกับคุณปฐพีได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเป็นเวลาหนึ่งเดือนฉันกับเขาก็ไม่ได้นอนห้องเดียวกันเลย ต่างคนต่างใช้ชีวิตของตัวเองแต่ฉันก็ยังทำหน้าที่ภรรยาโดยการจัดเตรียมอาหาร เสื้อผ้า ของใช้ของส่วนตัวฉันจะเป็นคนจัดการให้หมดทุกอย่าง

“วันนี้ฉันจะไปทำบุญให้น้ำเหนือจะไปไหม” ปฐพีเดินลงมาหาเพียงฝันที่อ่านแฟ้มเอกสารของบริษัทคุณพ่อเธออยู่ด้านล่าง

“ไปค่ะ เอ่อพี่ดินคะถ้าช่วงนี้เพียงจะขอไปนอนที่บ้านคุณยายสัก2-3วันได้ไหมคะ”

ปฐพีค่อยๆ เดินเข้ามายืนมองหน้าเพียงฝันแต่เธอกลับไม่หลบสายตาของตนเลย

“ทำไมพักหลังไม่ค่อยอยู่บ้านเลย ไม่ได้หึงไม่ได้หวงนะแต่เวลาเธอไปกับผู้ชายคนอื่นเธอรู้อะไรไหมว่ามันทำให้ภาพลักษณ์ของฉันเสียหาย ถ้ามีสมองก็คิดหน่อยแต่ถ้าโง่ก็อยู่เฉยๆ อดทนหน่อยให้หย่าเสียก่อนแล้วจะไปบำเรอรักกันที่ไหนก็ไป!”

“พี่ดินทำไมพี่ถึงชอบว่าเพียงเสียๆ หายๆ นัก! คุณยายของเพียงไม่สบายส่วนคุณอชิระเขาก็เป็นคนที่หวังดีกับเพียง เพียงกับเขาไม่ได้ทำอะไรเสียหายเลยนะ!” เพียงฝันลุกขึ้นยืนประชันหน้ากับชายหนุ่มที่ยืนจ้องหน้าเธออยู่

“เพียงฝันจำเอาไว้ว่าอย่าคิดมาปากดีกับฉัน ไปแต่งตัวได้แล้วจะได้รีบไปทำบุญ”

มาถึงวัดฉันกับพี่ดินก็เดินเข้ามาทำบุญด้วยกันต่อด้วยการให้อาหารปลาตามที่ฉันขอเอาไว้ พอได้ทำบุญฉันก็คิดถึงคุณแม่ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง คุณแม่จะรู้ไหมว่าฉันต้องแบกรับอะไรหลายๆ อย่างเพื่อรักษาบริษัทของคุณแม่เอาไว้

“อาทิตย์หน้ามีงานเลี้ยงหุ้นส่วนของบริษัทฉัน เดี๋ยวแม่ฉันคงส่งตนมาวัดตัว”

“ค่ะ”

“อย่าทำให้ฉันขายหน้า งานนี้ฉันหวังที่จะทำการตลาดไปต่างประเทศ” ปฐพีพูดออกมาขณะโยนขนมปังให้ปลาในน้ำ เพียงฝันเธอต้องตกปากรับคำเพราะเธออยู่ในชุดที่ไม่สามารถเลือกอะไรได้ ถ้าชายหนุ่มสั่งให้ไปซ้ายเธอก็ต้องไปแม้ใจจะอยากไปทางขวาก็ตาม

ติ๊ก! เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นจากโทรศัพท์ของเพียงฝันเธอจึงวางของลงแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ข้อความจากผู้เป็นพ่อส่งมาหาเธอถึงเรื่องค่าใช้จ่ายที่เธอไม่คิดว่าเธอต้องรับผิดชอบด้วย

[เพียงลูกรักตอนนี้เจ้าหนี้จะมายึดรถของที่บ้านรวมถึงรถที่พ่อให้ลูกไว้ใช้ด้วย ยังไงลูกช่วยเอาเงินของพ่อดินมาช่วยพ่อจ่ายหน่อยนะลูกรอบนี้69,000]

เพียงฝันรีบปิดโทรศัพท์ลงแล้วมองหน้าชายหนุ่มที่กำลังยืนมองหน้าเธออยู่ อาการน้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ออกทำให้ปฐพีก็อยากรู้เรื่องไปด้วย

“มีอะไร”

“เปล่าค่ะ”

“อืม”

เพียงฝันเดินกลับมาที่รถเงียบๆ ปฐพีเลยดึงโทรศัพท์ในมือของเพียงฝันมาดูจนเห็นข้อความจากพ่อของเธอที่ส่งมาขอเงินลูกสาว มิหนำซ้ำยังให้ลูกสาวมาขอเงินจากตนอีก

“พี่ดินอย่าไปสนใจเลยค่ะ เพียงยังพอมีเงินที่เพื่อนๆ โอนมาเป็นขวัญถุงงานแต่งเดี๋ยวเพียงเอาเงินตรงนั้นไปจ่ายก็ได้ค่ะ”

“อืม” ปฐพีส่งโทรศัพท์คืนให้เพียงฝันจากนั้นก็พาเธอมาส่งที่บ้านส่วนตัวเองวนกลับไปทำงานที่บริษัท

เพียงฝันโอนเงินส่วนตัวให้ผู้เป็นพ่อจากนั้นเธอก็นั่งรถมาที่บริษัทเพื่อดูการทำงานของพนักงาน เมื่อหัวเรือทำท่าจะไปไม่รอดพนักงานก็พากันลาออกไปหลายคน บางคนที่ทนอยู่ก็เพราะเงินเดือนยังไม่ได้ บางคนก็ได้ไม่ครบ

“คุณเพียงฝันนี่เป็นรายรับในรอบ3เดือนค่ะ” เลขาของคุณแม่ฉันส่งแฟ้มรายรับมาให้ฉันดูมันทำให้ฉันอยากจะร้องไห้ กลุ่มลูกค้าหลักเหลือเพียงไม่กี่เจ้าแถมยังย้ายไปใช้บริษัทส่งออกของพี่ดินอีก รายรับถอดถอยลงคลองมีหรือที่รายจ่ายมันจะลดไปด้วย ไหนจะค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าแรง ค่าใช้จ่ายในบริษัทอีก

“พี่เห็นแบบนี้ก็ท้อค่ะคุณเพียง ตอนคุณขวัญอยู่เธอเก่งมากนะคะจัดการทุกอย่างได้ทันทีเลย”

“นั่นสิคะ คุณอรรู้ใช่ไหมว่าตอนคุณแม่ของเพียงท่านยังอยู่ท่านทำยังไง ช่วยสอนงานเพียงหน่อยได้ไหมคะเพียงจะเข้ามาดูแลบริหารที่นี่เอง” สายตาของเพียงฝันดูมุ่งมั่นจนอรอุมามีแรงฮึดสู้อีกครั้ง จากนั้นอรอุมาก็เริ่มอธิบายงานให้เพียงฝันได้รู้เธอจดทุกอย่างใส่สมุดเอาไว้เพื่อกลับไปทำการบ้านในวันนี้

บ้านพรหมพิริยะ

วันนี้เพียงฝันกลับบ้านช้าจึงทำให้เธอกลับเข้ามาพร้อมกับรถของปฐพีที่ขับเข้ามาจอดพอดี เธอจึงยืนยิ้มหวานและช่วยถือของเข้าบ้านเหมือนทุกวัน วันนี้เธอรู้ตัวว่ากลับบ้านช้าจึงได้โทรสั่งอาหารกับแม่บ้านเอาไว้แล้ว

“พี่ดินวันนี้เพียงเข้าบริษัทมาพี่ดินดูนี่สิ”

ปฐพีรับแฟ้มเอกสารมาเปิดดูจากนั้นก็ปิดมันลงแล้วส่งคืน แต่เพียงฝันส่งอีกอันให้เป็นฝังการปรับแก้ปัญหาและบุคลากรในบริษัทซึ่งอันนี้กลับน่าสนใจ

“เพียงจะกลับเข้าไปบริหารแทนคุณแม่เองค่ะ เพียงจะต้องยืนด้วยตัวเองให้ได้สิ่งที่พี่ดินเอามาให้เพียงอ่านเพียงเอามาใช้แทบหมดทุกข้อเลย”

“จะเข้าไปบริหารเธอมีอะไร พ่อเธอก็แค่รักษาการแทนแม่ของเธอ เพราะความไม่มั่นคงตอนนี้ผู้บริหารคนอื่นๆ ก็พากันขายหุ้นเพราะหัวเรืออย่างพ่อเธอมันทำอะไรก็ล้มเหลว”

“พี่ดินเพียงได้รับมรดกจากคุณแม่เป็นหุ้นของKB 46% เพียงรู้มาว่าคุณพ่อเริ่มขายหุ้นของตัวเองไปบ้างแล้วคุณอชิระเลยซื้อเอาไว้บ้าง พี่ดินช่วยสอนงานเพียงหน่อยนะคะ อย่างน้อยหมดสัญญาของเราเพียงจะได้ตั้งตัวได้เพียงมาแต่ตัวออกไปก็ต้องไปแต่ตัว”

“อืม นี่เธอไปเปิดพินัยกรรมโดยที่พ่อเธอไม่รู้เหรอ มีอะไรที่ฉันไม่รู้อีกไหม” สีหน้าของปฐพีเริ่มสนใจสิ่งที่เพียงฝันปกปิดเอาไว้แต่เพียงฝันไม่ยอมบอกจึงไม่อยากคาดคั้นเอาความอะไร

กลางดึกคืนนั้น

เพียงฝันเดินลงมานั่งรับลมอยู่หน้าบ้านสายตาก็มองไปบนท้องฟ้าแต่พอหันกลับไปก็ชนเข้ากับแผงอกของปฐพีเธอเลยเซถอยออกมาแต่ก็ถูกปฐพีรับเอาไว้ทัน

“อุ๊ยพี่ดิน!”

“เจ็บไหม”

“อ๊ะ! ขาเพียงเหมือนจะพลิกเลยค่ะ”