ปีศาจร้ายNC
1054 คำ
บทที่10
ปีศาจร้ายNC
บ้านพรหมพิริยะ
ผมขับรถเข้ามาจอดเหล่าแม่บ้านที่แม่ผมเตรียมเอาไว้ให้ก็รีบมาขนของขึ้นไปไว้บนห้อง บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณย่าผมแต่ตอนนี้แม่ผมรีโนเวทใหม่เพื่อให้เข้ากับเพียงฝันที่ชอบบ้านโทนสีขาว ดูแม่ผมจะเอาใจลูกสาวเพื่อนเพียงเพราะอยากได้พ่อของเธอ วิญญาณพ่อมองมาคงเสียใจที่ได้ผู้หญิงอย่างแม่มาเป็นเมีย
“ห้องของคุณปฐพีกับคุณเพียงฝันอยู่ริมสุดนะคะห้องใหญ่สุดเลย ขาดเหลืออะไรบอกมะลิได้เลยนะคะ มะลิจะให้เด็กไปจัดการให้”
“อืม มีอะไรทำก็ไปทำเถอะ” ปฐพีตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้าพอแม่บ้านเดินออกไปปฐพีก็ทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนขนาดใหญ่ทันที
///ปฐพี///
ผมหลับไปไม่ถึงชั่วโมงก็ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาจอดจึงลุกขึ้นไปดูเผื่อว่าจะเป็นรถของทนายที่ผมนัดมาคุยแต่กลายเป็นรถของทนายอชิระที่ขับเข้ามารับเพียงฝันออกไป
“คงจะคิดถึงกันจนทนไม่ไหวเลยสิ”
20.00น.
ผมลงมานั่งดื่มแอลกอฮอล์ราคาแพงเงียบๆ คนเดียว ปกติแล้วผมแทบไม่ค่อยได้ดื่มของพวกนี้เลยเพราะน้ำเหนือขอเอาไว้ เธอไม่อยากให้ผมดื่มทุกครั้งที่ผมดื่มผมจะเป็นคนอารมณ์รุนแรง เธอมักจะเจ็บตัวทุกครั้งผมเลยเลิกขาดมาเกือบปีแต่ก็ต้องกลับมาดื่มเพราะเธอไม่อยู่แล้ว
เสียงรถขับเข้ามาจอดผมเลยหันไปมองร่างของเพียงฝันที่เดินเข้ามาในบ้านด้วยรอยยิ้มแต่พอเห็นผมนั่งอยู่ก็รีบหุบยิ้มแล้วเดินตรงมาหาผม แถมยังยื่นถุงโจ๊กให้ผมด้วย สาระแนไม่เข้าเรื่อง
“เพียงซื้อมาฝากค่ะ ทำไมมานั่งดื่มเหล้าแบบนี้ล่ะคะ”
“เรื่องของฉัน คราวหลังไปกับแฟนก็ช่วยบอกฉันด้วยเมื่อเย็นแม่ฉันมา ฉันไม่รู้จะตอบยังไง”
“เพียงเห็นพี่ดินหลับอยู่เลยไม่อยากกวนพอดีเพียงไปหาหมอมาค่ะ โดนเย็บแผลด้วยแล้วก็แวะทานโจ๊กมา”
“อืม แล้วแผลต้องเย็บเลยเหรอ” ผมมองแขนที่ถูกผ้าก๊อซพันเอาไว้และถุงยาจากโรงพยาบาลที่เธอถืออยู่ก็เลยไม่อยากซักไซ้อะไรมาก
“ค่ะโดนไป5เข็มเลย พี่ดินจะทานเลยไหมคะเดี๋ยวเพียงไปอุ่นให้”
ผมพยักหน้าให้เธอจากนั้นเธอก็เดินเข้าไปจัดการอุ่นโจ๊กให้ผม บ้านนี้พอช่วงเวลากลางคืนแม่บ้านจะอยู่ห้องพักด้านหลังทำให้ภายในบ้านมีเพียงแค่ผมกับเธอเท่านั้น
“มาแล้วค่ะพี่ดิน ทานให้หมดนะคะเดี๋ยวเพียงขอไปอาบน้ำก่อน”
“อืม”
///เพียงฝัน///
ฉันอาบน้ำเสร็จก็ลงมาเก็บกวาดถ้วยจานและแก้วเหล้าของพี่ดิน คงจะเครียดมากสินะถึงได้เมาขนาดนี้ จะปลุกก็ใช่ที่ ฉันเดินเข้ามาดูพี่ดินที่นอนอยู่บนโซฟาเห็นแล้วก็สงสาร
หมับ!! มือหนาคว้าที่ข้อมือเล็กๆ ของเพียงฝันทำให้เธอตกใจสุดขีดแต่พอได้ยินเสียงระเมอเพ้อของชายหนุ่มเธอก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา
“เหนือออ ทำไมไม่รอผมก่อนฮึก!”
“พี่ดินคะ ขึ้นไปนอนข้างบนเถอะค่ะ พี่ดิน ว๊ายยย!!”
มือหนากระชากแขนเล็กๆ เข้าไปหาตัวดูท่าเหมือนว่าปฐพีจะเริ่มคุมตัวเองไม่ได้ในหัวเริ่มตีกันมั่วไปหมด เพียงฝันพยายามดิ้นสุดแรงแต่ก็ถูกจับลงมานอนราบบนโซฟา
“อ๊ะ! พี่ดินนี่เพียงเอง พี่ดินปล่อยเพียงก่อนนน!!”
“เหนือ ผมคิดถึงเหนือเหลือเกินเหนือกลับมาหาผมแล้วใช่ไหม”
“พี่ดิน ไม่!!”
ริมฝีปากพยายามซุกไซร้สอดลิ้นเข้ามาในปากเล็กแม้เธอจะเม้มปากยังไงมือหน้าก็บีบเข้าที่สองเต้าจนเธอต้องเผยอปากเพราะความเจ็บ
“อื้อออ พี่ดินเพียงเจ็บ”
“เหนือ....เพียง....เพียงฝัน” ภาพที่ปฐพีเห็นมันทับซ้อนกันจนมั่วไปหมดแต่พอเรื่องราวที่พ่อของเพียงลักลอบคบชู้กับแม่ของตนแล่นเข้ามาในหัวปฐพีก็หน้ามืดตามัวกระชากชุดนอนตัวบางของเธอออกแล้วจับแขนเธอขึ้นมาบนห้องในสภาพเปลือยเปล่า
“พี่ดินปล่อยเพียงนะ ช่วยด้วย!!!”
“กูจะทำให้มึงเจ็บเหมือนที่พ่อกูต้องเจ็บไอ้พิสุทธิ์!!”
“พี่ดินไอ้บ้า พี่ปล่อยเพียงนะกรี๊ดดดด!!”
ร่างบางถูกเหวี่ยงไปบนที่นอนจากนั้นปฐพีก็ตามเข้าไปคร่อมร่างของเธอเอาไว้ ดวงตาที่เปลี่ยนไปมันทำให้เพียงฝันร้องไห้ด้วยความกลัว เธอยกมือไหว้ปฐพีเพื่อขอร้องให้หยุดการกระทำเลวทราม
“พี่ดินเพียงกลัวฮือออ พี่อย่าทำแบบนี้ได้ไหมฮึก!” ฉันยกมือไหว้ขอร้องพี่ดินทั้งน้ำตาจนสายตาของพี่ดินเลยเริ่มเปลี่ยนไป
“เพียงตบหน้าฉัน ตบแรงๆ”
“ฮึก!”
“บอกให้ตบหน้าฉันไง!!!”
เพี้ยะ!!!
เสียงตวาดของปฐพีทำเอาเพียงฝันต้องตบหน้าชายหนุ่มจนสุดแรงเผยให้เห็นรอยแดงตรงมุมปาก
“ออกไปนอนห้องอื่นแล้วล็อกประตูให้ดี ไปสิวะ!!”
เพียงฝันรีบหยิบชุดคลุมมาสวมใส่แล้ววิ่งหนีออกมานอนห้องอีกฝั่งของบ้าน เหตุการณ์เมื่อกี้เป็นเหมือนฝันร้ายของเธอเลยก็ว่าได้ คืนนั้นทั้งคืนเพียงฝันไม่สามารถข่มตานอนได้เลย
วันต่อมา...
ผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรเข้าจากเลขาที่โทรมาเตือนเรื่องการประชุมรอบบ่าย เวลา09.00น.ตรงพอดีแต่ทำไมยัยเด็กเพียงฝันถึงไม่ขึ้นมาปลุกหรือยังกลัวเรื่องเมื่อคืนอยู่
ลงมาข้างล่างก็เห็นเด็กเพียงฝันกำลังจัดโต๊ะให้ผม พอผมเดินมาเธอก็รีบถอยออกไปแค่นี้ทำเป็นกลัวไปได้
“วันนี้เพียงขอไปหาคุณยายนะคะ”
“อืมเดี๋ยวให้คนไปส่งจะกลับตอนไหนก็ให้คนขับรถไปรับก็แล้วกัน”
“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวคุณอชิระมารับเพียง”
- ผู้เขียน
