Chapter 11
“เมฆหายดีแล้วค่ะ เห็นว่าหมอที่รักษากระดูกเป็นหมอยาสมุนไพรโบราณเชียวนะคะ ภูมิปัญญาชาวบ้านเรื่องสมุนไพรและหมอรักษากระดูกของคนไทยไม่แพ้ชาติใดในโลกเลยนะคะ คุณว่าจริงไหม”
“ก็ใช่” เวคินลูบท้ายทอยไปมา
“ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ น้องชายของฉันหายดีแล้ว และน้องสาวของคุณก็ปลอดภัยแล้ว ฉันก็ควรไปจากที่นี่ได้แล้ว”
“อยากไปก็ไปสิ อยากไปนักใช่ไหม” เวคินเริ่มหงุดหงิดที่เธอไม่เข้าใจอะไรบ้างเลย ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงรู้แล้วว่าเขาไม่อยากให้เธอไป แต่กับเธอคิดจะไปท่าเดียว ความรับผิดชอบอะไรก็ไม่เรียกร้อง เธอมันบ้าไปแล้ว
“งั้นฉันออกเดินทางพรุ่งนี้นะคะ”
“อยากไปก็ไปเลย” เขาพูดไล่หลังเธอไป ก่อนจะกระฟัดกระเฟียดอยู่คนเดียว
“พี่เวย์ไม่อยากให้เขาไปก็น่าจะพูดออกไปตรงๆ นะคะ ไปพูดเรื่องเมฆทำไม”
“เขาก็น่าจะรู้ว่าพี่อยากให้เขาอยู่ ผู้หญิงอะไรเล่นตัวนัก” เวคินพูดอย่างหงุดหงิดใจ
“พี่เมขลามีผู้ชายมาจีบตั้งเยอะแย
