"หลิ่งซือมานี่เร็ว..."
หลินจ้าวหลิวกวักมือเรียกสตรีของตนให้เข้าหาแต่นางมิใส่ใจ นางสะบัดหน้าหนีและเดินออกนอกเรือนไป หลินจ้าวหลิวที่ยืนยิ้ม ยิ้มค้างอยู่และค่อยๆหุบยิ้มลงช้าๆ ใบหน้าดำทะมึนลงเรื่อยๆ
ในขณะที่หลิ่งซือเมื่อเดินลับมาแล้ว นางก็มาช่วยสตรีในโรงครัวหยิบจับฝึกทำอาหาร นางชื่นชมรสมือของสกุลหลิน จึงคิดศึกษาไว้บ้าง นางง่วนอยู่กับการฝึกทำอาหารจนตะวันขึ้นกลางศีรษะ
เมื่อผู้คนในครัวหยุดทำสิ่งต่างๆ นางก็เดินนำข้ารับใช้นำสำรับที่นางฝึกหัดมาฝากสามี นางเดินยิ้มในใบหน้า หลินจ้าวหลิวที่มึนตึงคล้ายคลายอารมณ์ลงในหลายส่วนและนั่งรอรับสำรับ อาหารดูหน้าตาน่ากิน จ้าวหลิวหยิบตะเกียบคีบลงก่อนผู้ใด ยิ้มแย้มเต็มใบหน้าคีบอาหารลงท้องอย่างว่องไวไปคำโต
"พรูด แค่ก อ๊อก น้ำๆ "
"ท่านพี่ท่านติดคอหรือเจ้าคะ "
หลิ่งซือเร่งขยับเข้าไปหาและลูบหลังเบาๆ จ้าวหลิวมิตอบนางลอบมองนางเพียงนิดอย่างชั่งใจและฝืนกลืนทุกสิ่งลงค
