"ข้าพบเจอเจ้าที่รากต้นเฟิงนี้ ในยามนั้นข้านอนเป่าขลุ่ยอยู่บนนั้น "
ไป่หลงโอบกอดนาง พานางมาชมต้นเฟิงใบสีแดงสด ที่กำลังร่วงหล่นลงไปในผืนน้ำ
"งดงามนักข้าชื่นชอบต้นเฟิงเป็นที่สุดในบรรดาหมู่มวลพฤกษาทั้งหลาย"
มู่ตานยิ้มให้ไป่หลงดวงตาพราวระยับ ไป่หลงผละจากนางและกระโดดขึ้นไปบนต้นเฟิง เป่าขลุ่ยเสียงหวานรำพันเพลงรัก มู่ตานมิเพียงมิเคลิบเคลิ้ม นางยังส่งแววตาซุกซนและนั่งลงวักน้ำชุ่มเย็นสดชื่นขึ้นมา
"อ่า....น้ำเย็นดีจัง"
นางนั่งลงบนรากเฟิง มิสนใจว่าอาภรณ์ของนางจะจุ่มลงในสายน้ำจนเปียกชุ่ม ร่างบางถอดรองเท้าปักแสนงามลงบนฝั่งน้ำ หย่อนปลายเท้าสีขาวนวลตาลงไปในสายน้ำและครวญครางขึ้นมาเบาๆ
"อ่าา...."
ไป่หลงคราแรกมิทันมองนางดีนัก จวบจนได้ยินเสียงบางสิ่งกระทบน้ำ ไป่หลงมองลงมาแล้วก็แทบลืมหายใจ มู่ตานปลดอาภรณ์ออกจากร่างจนกายนางเปลือยเปล่า ดอกมู่ตานโดดเด่นในผืนน้ำ ร่างบางว่ายน้ำไปมา ตีน้ำอย่างสุขใจ ไป่หลงปรา
