มู่ตานได้ยินเสียงผู้คนหวีดร้องที่ภายนอกแต่ยายเฒ่าบอกเสียงเบาว่ามิให้นางออกไป มู่ตานชักสีหน้าใส่และพูดติดสั่งการขึ้นมา
"บอกข้ามาข้างนอกมีอันใดกัน ตัวข้ามีวรยุทธล้ำเลิศมิใช่ชั่ว แก้ไขปัญหาในจวนได้มากกว่าท่านนะยายเฒ่า"
ยายเฒ่ามองตอบไปน้อยๆและถอนหายใจเบาๆก่อนเอ่ยออกมาอีกครั้ง
"นายท่านไป่หลงสั่งการให้ฆ่าล้างสกุลสายรองทุกผู้ เพราะสกุลสายรองบังอาจคิดฆ่าล้างนายท่านไป่หลงเจ้าค่ะ "
มู่ตานตาโตและผุดจะลุกขึ้นไปแต่ยายเฒ่าเอ่ยต่ออีกครั้ง
"และนายท่านห้ามให้เสี่ยวฝุเหริน รู้ว่าเกิดสิ่งใดที่ด้านนอกเจ้าค่ะ แต่สตรีมังกรนั้นคงกระทำได้มิแนบเนียนพอ "
มู่ตานถอนหายใจและนั่งลงกอดหมอนนุ่มใบหน้าบวมพองลมขึ้นมาอีกครั้ง
"เฮ้อ ไปดูซากศพก็มีดินักหรอก เช่นนั้นข้าจะทำเป็นมิรู้มิใส่ใจ แต่ก็น่าใจหายที่ผู้คนมากมายที่แสดงถึงความยิ่งใหญ่ กลับจะเหลือเพียงข้ากับไป่หลงอีกแล้ว แม้จะน่าหงุดหงิดอยู่บ้างแต่มีผู้คนล้มตายสิ้นก็น
