บทที่ 02 สบตากับมาเฟีย

1130 คำ

วันต่อมา “คุณแม่ดีใจนะคะที่พริกยอมแต่งงานกับลูกชายแม่” แอนนาเดินทางมาจากฮ่องกงเพื่อมาเจราจาถึงออสเตรเลียตั้งแต่เช้าและเธอก็ได้รับข่าวดีเมื่อฝ่ายทางด้านพระพายแม่ของพริกแกงตอบตกลง “คุณแม่?” พริกแกงเอียงคอถามสรรพนามที่แอนนาแทนตัวเองกับเธอ “เป็นลูกสะใภ้แม่ก็ต้องเรียกแม่สิจ๊ะ” แอนนาบอกพริกแกงด้วยรอยยิ้ม “แล้วนาย เอ่อ...ลูกชายของคุณแม่รู้เรื่องยังคะ?” พริกแกงเอียงคอถามอย่างสงสัย “ยังค่ะ เดี๋ยวจะรู้เรื่องพรุ่งนี้ทันทีที่เราสองคนถึงประเทศไทยหรืออาจจะรู้แล้วก็ได้” คำตอบของแอนนาทำเอาพริกแกงถึงกับตกใจทันที เพราะเธอกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายที่เธอไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้ว่าเป็นใครและที่สำคัญเขายังไม่รู้เลยว่าจะได้แต่งงานกับเธอ “แต่เขาจะยอมแต่งกับพริกเหรอคะ?” “ไม่ยอมน่ะสิ” คำตอบของแอนนาทำเอาพริกแกงตกใจขึ้นมาอีกครั้ง “แต่แม่รู้มาว่าพริกแกงเป็นคนไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ หวังว่าพริกแกงจะเอาชนะใจพี่เขาได้นะ” “ถ้าพริกทำไม่ได้ล่ะคะ?” “อย่าให้คุณแม่ต้องขู่นะ” แอนนามองพริกแกงด้วยสายตานิ่งเรียบจนหญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะเธอก็พอจะทราบว่าแอนนาคือภรรยาของมาเฟียที่มีอิทธิพลมากๆ “....” “แม่ล้อเล่นจ๊ะ แม่เชื่อว่าพริกทำได้ พี่เขาไม่ใช่คนโหดร้ายหรอกลูก แต่แค่มีอะไรบางอย่างที่ทำให้พี่เขาเป็นแบบนั้นเท่านั้นเอง” “อะไรบางอย่าง คืออะไรคะ?” พริกแกงเอียงคอถามด้วยใบหน้าสงสัย “เดี๋ยวพริกก็รู้เอง แต่อย่าหนีไปจากลูกชายแม่ก็แล้วกัน” แอนนาทำหน้าโหดใส่พริกแกงจนเธอต้องกลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง นี่ถ้าไม่ใช่คำขอของผู้เป็นแม่เธอจะไม่ยอมทำอะไรแบบนี้เด็ดขาดแต่ในเมื่อเธอตอบตกลงไปแล้วเธอจะต้องทำให้ได้ ผู้ชายคนนั้นมีเหรอจะไม่พ่ายแพ้ต่อความสวยน่ารักของเธอ อีกด้าน ปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนหลายนัดดังขึ้นภายในห้องซ้อมปืนขนาดใหญ่ของคฤหาสน์หลายล้านของฟรานซิสที่ประเทศไทย สายตาและจิตใจของมาเฟียหนุ่มกำลังจ้องมองเป้าเคลื่อนที่อย่างจดจ่อก่อนที่เขาจะลั่นไกออกไป ปัง! “นายครับ” ไมเคิลลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาในห้องพร้อมเอ่ยเรียกผู้เป็นนาย “....” ไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับไป เขาเล็งปลายกระบอกปืนไปที่เป้าหมายอย่างหนักแน่น “คนฝั่งทางฮ่องกงบอกว่าคุณแอนนาหาผู้หญิงมาให้นายแต่งงานครับ จะพามาพรุ่งนี้” ปัง! สิ้นเสียงของไมเคิลลูกกระสูนก็ไปปักอยู่ที่หัวหุ่นที่เป็นเป้าอยู่ตอนนี้ “มันเป็นใคร!” ฟรานซิสวางกระบอกปืนมันวาวลงบนโต๊ะ ก่อนจะหันมามองหน้าลูกน้องคนสนิทอย่างไม่สบอารมณ์มากนัก “เธอเป็นลูกของเพื่อนคุณแอนนาครับ เธอชื่อพริกแกง” ไมเคิลยื่นประวัติหญิงสาวให้ฟรานซิสดู “ฉันไม่แต่ง” ฟรานซิสอ่านประวัติได้ไม่ถึงสามวินาทีก็โยนไอแพดคืนไมเคิลไปด้วยอารมณ์ไม่พอใจ “ผมเกรงว่าครั้งนี้นายจะปฏิเสธไม่ได้...” “ทำไม” “คำสั่งของคุณแอนนาคือเด็ดขาดนายก็รู้” ไมเคิลพูดออกมาตามความเป็นจริง เพราะถึงฟรานซิสจะปฏิเสธแต่ยังไงแอนนาก็ต้องหาวิธีทำให้ฟรานซิสยอม “แต่ฉันทำให้ผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธได้” “พรุ่งนี้ตอนเช้านายไปสำนักเขตด้วย” “ไปทำไม!?” “จดทะเบียนสมรส” “ไร้สาระ” มาเฟียหนุ่มพูดแค่นั้นก่อนจะก้าวขาเดินออกไปจากห้องซ้อมปืน วันต่อมา @สำนักเขต “ถ้าพี่เขาขอหย่าพริกอย่ายอมนะ” แอนนาบอกหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ในขณะที่รอฟรานซิสให้มาเซ็นใบทะเบียนสมรส “ค่ะ” พริกแกงตอบรับคำอย่างว่าง่ายเพราะเธอจะไม่มีทางยอมเด็ดขาด ชีวิตนี้ตั้งใจจะจดทะเบียนสมรสแค่ครั้งเดียว ถึงการจดครั้งนี้จะเป็นการบังคับแต่ยังไงเธอก็จะไม่มีทางยอมหย่า “พี่เขาแพ้ลูกอ้อนและที่สำคัญสู้นะพริก หนูต้องสู้พี่เขา” แอนนาแนะนำลูกสะใภ้ด้วยรอยยิ้ม จนหญิงสาวยิ้มออกมาอย่างเกร็งๆ “แล้วเรื่องจัดงานแต่งงานพริกกับพี่เขาพร้อมเมื่อไหร่ก็บอกแม่นะ” “ค่ะ” หญิงสาวได้แต่ตอบรับคำอย่างว่าง่าย สองชั่วโมงต่อมา “ทำไมยังไม่มาเนี่ย” แอนนาพึมพำขึ้นเสียงเบา ก่อนจะเดินออกไปรอลูกชายที่หน้าสำนักเขต ไม่นานก็มีรถหรูคันสีดำวิ่งเข้ามา ก่อนที่ร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาจะเดินลงมาจากรถคันหรูด้วยใบหน้านิ่งเรียบ “ทำไมเพิ่งมา!” แอนนาตวาดลูกชายดังลั่น “ผมมีงานต้องทำ” คำตอบนิ่งๆ เรียบๆ ออกมาจากปากของมาเฟียหนุ่มจนผู้เป็นแม่ส่ายหัวไปมา “งานอะไรจะสำคัญกว่าหนูพริกแกง” “ผมไม่อยาก...” “อย่าขัดคำสั่ง ไปจดซะที่สำคัญอย่าทำอะไรลูกสะใภ้ฉันไม่งั้นฉันไม่ไว้หน้าแกแน่ฟรานซิส! อ้อ..อีกอย่างถ้าหนูพริกแกงเรียนจบแกเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวได้เลย” แอนนาพูดยาวพร้อมชี้หน้าลูกชายตัวเองด้วยใบหน้านิ่งๆ แต่ฟรานซิสก็ไม่ได้สนใจหรือเกรงกลัวแต่กลับเดินเลี่ยงเข้าไปในห้องทันที แกร๊ก~ ทันทีที่ประตูถูกเปิดออกพริกแกงก็เจอกับฟรานซิสที่เดินเข้ามา ทั้งสองคนสบตากันอยู่นานอย่างไม่มีใครยอมใครสายตาของฟรานซิสที่จ้องพริกแกงมันนิ่งเฉยแฝงไปด้วยความน่ากลัวจนพริกแกงเป็นฝ่ายยอมแพ้รีบหลบสายตาของเขา “ไปเซ็นหนูพริกแกงเซ็นแล้ว” แอนนาเดินเข้ามาบอกลูกชายของเธอ “....” ไร้ซึ่งคำพูดใดๆ หลุดออกจากปากของฟรานซิสเขาเดินไปทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ พริกแกง ก่อนจะหยิบปากกาขึ้นมาเซ็น แต่ก่อนที่เขาจะเซ็นเขาก็ได้หันไปมองหน้าพริกแกงด้วยสายตาที่ไม่มีความรู้สึกอะไร “ฉันไม่ยอมรับ” คำพูดนิ่งเรียบออกจากปากของมาเฟียหนุ่มจนพริกแกงเริ่มเห็นอนาคตของตัวเองแล้วว่าจะต้องเจอกับอะไรและเธอควรจะทำยังไงต่อ “ฉันก็ไม่ได้ต้องการให้นายยอมรับ” พริกแกงตอบกลับไปอย่างไม่เกรงกลัวแม้ในใจของเธอจะเริ่มหวั่นๆ “....” สายตาคมเฉี่ยวจ้องมองพริกแกงแวบนึงก่อนจะหันไปเซ็นใบทะเบียนต่อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more