ตอนที่ 7 ผัวตามกลับ NC++
1239 คำ
@เช้าวันต่อมา
"ออกไปนอนโซฟาจริงหรอเนี่ย" เจ้าขาตื่นมาก็ไม่เห็นธนานอนอยู่ข้างๆ ตัวถึงได้ลุกออกจากเตียงเดินออกจากห้องนอนไปดูว่าอีกคนไปนอนที่โซฟาห้องนั่งเล่นอย่างที่ตัวเองไล่ไปหรือเปล่า
ทันทีที่เปิดประตูห้องออกไปก็เห็นธนานอนหลับอยู่บนโซฟาจริงๆ เจ้าขาถึงเดินไปนั่งลงข้างๆ โซฟา
"คุณไปนอนในห้องไหม ไม่ปวดหลังหรอ" เสียงหวานพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนปนรู้สึกผิดเพราะเมื่อคืนตอนพูดไล่ไปก็ไม่ทันจะได้คิด ธนาตอนนั้นเหมือนคนพูดไม่รู้เรื่อง บอกว่าอย่ากวนก็เอาแต่กวนจนเธอเองหงุดหงิด
ธนาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามอง เมื่อเห็นว่าเป็นเจ้าขา ถึงได้หยัดตัวนั่งจ้องมองมาที่ใบหน้าสวยด้วยสีหน้าไม่พอใจแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา นั่งจ้องหน้าเธออยู่แบบนั้นเกือบนาที
"โกรธฉันหรอคะ"
"..."
"ฉันไม่ได้ตั้งใจจะไล่คุณนะคะ แต่คุณเอาแต่กวนเพราะงั้นฉันไม่ผิดนะ"
"แล้วจะขอโทษทำไมถ้ายังต่อท้ายประโยคว่าตัวเองไม่ผิด"
"ฉันก็แค่ขอโทษเพราะรู้ว่าที่ทำไปมันไม่ถูก แต่ฉันก็ไม่ได้ผิด"
"อะไรของเธอ"
"เอาเป็นว่าฉันขอโทษ คุณจะไปนอนต่อในห้องนอนก็ได้นะคะ ฉันจะอาบน้ำออกไปข้างนอก ให้คุณนอนตามสบาย ไม่กวน"
"จะไปไหน"
"ไปข้างนอกค่ะ"
"แล้วจะไปไหนละ"
"เรื่องส่วนตัวค่ะ"
"..." ใบหน้าคมมองเธอด้วยสายตาที่เหมือนจะหงุดหงิดขึ้นกว่าเดิม จากนั้นก็หยัดตัวลุกเดินเข้าห้องนอนของเธอไป เจ้าขาเองเห็นแบบนั้นถึงได้แยกตัวเข้าห้องน้ำไปแต่งตัวเตรียมออกไปข้างนอกต่อ
'ตามไปดูเจ้าขาหน่อยว่าไปไหน เจอแล้วรายงานฉันด้วย' ทันทีที่เจ้าขาออกไปพ้นตัวห้อง ธนาก็รีบกดโทรศัพท์หาตินให้ตามอีกคนไปทันที
'ครับ'
ธนากดวางสายลูกน้องตัวเองไปได้ไม่นาน ไม่ทันจะได้หลับต่อ ตินก็โทรกลับเข้ามา
'เจอคุณเจ้าขาออกมาทานข้าวกับผู้ชายครับ ได้ยินเรียกว่าน้องภีม ไม่รู้ว่าเป็นน้องชายหรือเปล่าครับ'
'น้องชายบ้านพ่อมึงหรอ' ธนาสบถออกไปอย่างหัวเสีย ถึงคราวลูกน้องเขาก็ดันมาซื่อเหลือเกิน จะเอาอะไรไปน้องชาย ในเมื่อวันนั้นเขาได้ยินเจ้าขาพูดว่าจะนัดน้องภีมไรนั่นมาห้องอีกอย่างธนาเองก็จำได้ว่ากดบล็อคคนชื่อภีมนี่ทิ้งไปแล้ว แต่ทำไมถึงได้นัดกันไปอีก
'ให้ผมทำไงต่อครับ'
'เข้าไปหาเจ้าขา บอกว่าผัวสั่งให้กลับห้อง'
'ครับ?'
'ย้ำว่าผัวให้ชัดๆ ถ้าไม่กลับก็เดินตามไปทุกที่ ไม่ต้องให้ได้อยู่กันสองคน'
'ได้ครับ'
'มึงอย่าลืมย้ำคำว่าผัวให้ชัดๆ'
'ครับ ผมเข้าใจแล้วครับ'
'อืม' ธนากดวางสายลูกน้องตัวเองไปอีกครั้ง นอนรอไปได้ไม่ถึงห้านาทีก็มีข้อความจากเจ้าขาส่งเข้ามา
เจ้าขา : เป็นบ้าอะไร ให้คนของคุณมาตามฉันทำไม
ธนา : บอกให้เคลียร์เด็กไม่ใช่หรือไง คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาทำตัวแบบนี้
เจ้าขา : ฉันแค่มากินข้าว
ธนา : แล้วมันกินกับฉันไม่ได้เหรอ ก็นอนหัวโด่อยู่ที่ห้อง ทำไมไม่ชวน
เจ้าขา : น้อยใจอะไร
ธนา : มาเฟียอะไรเขาจะมาน้อยใจผู้หญิง ฝันอยู่เหรอ
เจ้าขา : อ๋อ งั้นมาเฟียมันน้อยใจไม่เป็นใช่ไหมจะได้กินข้าวกับน้องภีมต่อ
ธนา : ฉันน้อยใจ
เจ้าขา : ใครกันแน่ที่เป็นบ้า ดูเอาเถอะ
ธนา : แล้วไปนัดกันทางไหน ฉันบล็อคมันไปแล้วไม่ใช่หรอ
เจ้าขา : ก็มาเลี้ยงส่งก่อนเลิกคุยไง
ธนา : มีเลี้ยงส่งคนคุยด้วยหรือไง พูดอะไรเพ้อเจ้อ
เจ้าขา : เลิกให้คนของคุณตามฉันสักที
ธนา : ไม่ ถ้าจะกินข้าวกับมันก็ให้ตินอยู่ด้วย
เจ้าขา : บ้าหรอ แบบนี้ก็สามคนผัวเมียสิ
ธนา : เจ้าขา
เจ้าขา : เหมือนสามคนผัวเมียเลย
ธนา : สามคนผัวเมียอะไรของเธอ กวนประสาท
เจ้าขา : เหมือนจริงๆ คนของนายมานั่งอยู่ข้างๆ ฉัน
ธนา : แล้วมันไปนั่งข้างหาพ่อมันหรอวะ ไม่ได้เรื่องสักคน
เจ้าขา : ทานข้าวกับผัวสองคนก่อนแล้วกัน
ธนา : กลับมา
เจ้าขา : ไม่กลับ
ธนา : เจ้าขา
เจ้าขา : คุณก็นอนไปสิ
ธนา : ให้สองหมื่น กลับมาได้ไหม
เจ้าขา : พูดแล้วนะ
ธนา : โอนแล้ว
เจ้าขา : โอเคค่ะ กำลังกลับ
ไม่ถึงชั่วโมงเจ้าขาก็กลับมาถึงห้อง ร่างเล็กรีบตรงเข้าห้องนอนไปทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ธนา ก่อนจะขยับตัวเข้าไปมุดตรงอกแกร่ง ใช้นิ้วเกลี่ยตรงแก้มสากเบาๆ ง้อคนที่นอนทำหน้าบึ้งตึงใส่เธออยู่
"ทำหน้าหงุดหงิดอะไรคะ"
"..."
"กลับมาแล้วนี่ไง"
"อยากจำฉันได้ไหม"
"หมายถึงอะไร ฉันไม่เข้าใจ"
"ที่บอกว่าถ้าไม่ติดใจก็จะจำไม่ได้ เธออยากจำฉันได้หรือยัง"
"..."
"ฉันหงุดหงิดมากนะเจ้าขา ถ้าทำตัวแบบนี้ ฉันจะไม่เลี้ยงเธอไว้จริงๆ"
"ทีคุณยังมีเด็ก แล้วทำไมฉันจะมีไม่ได้"
"ฉันให้เงินเธอไง มันไม่เหมือนกัน"
"ถึงแบบนั้นก็เถอะ จะเลิกเลี้ยงฉันไปเลยก็ได้แต่ถ้าคุณยังมั่วได้ ฉันก็ทำได้ แฟร์ๆ ไม่ดีกว่าเหรอ"
"..." ใบหน้าคมก้มมองหน้าคนที่มุดอกแกร่งอยู่ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เหมือนเจ้าขาจะไม่รู้ว่าเขากำลังหงุดหงิดแล้วถ้าเขาหงุดหงิดแบบนี้ เจ้าขาจะโดนอะไร
"ถ้าอยากให้ฉันเลิกยุ่งกับคนอื่น คุณก็เลิกเลี้ยงเด็กคนอื่น เลี้ยงไว้แค่ฉันสิ"
"มีดีขนาดที่ฉันต้องยอมขนาดนั้นเลยหรอ"
"งั้นมาลองดูกันไหม ถ้าฉันมีดีขนาดที่ทำให้คุณติดใจได้ คุณเลิกยุ่งกับเด็กคนอื่นได้หรือเปล่า"
"แล้วถ้าไม่ติดใจ?"
"มันไม่มีแบบนั้นหรอก มีแค่คุณจะติดใจฉันเท่านั้น"
"ก็ลองดู" เจ้าขายิ้มให้ ก่อนจะหยัดตัวลุกตรงไปหยิบของเล่นในลิ้นชักหัวเตียงออกมา "คุณไปนั่งโซฟาปลายเตียงสิ"
"ทำไม"
"ฉันจะมั่นใจได้ไงว่าคุณติดใจแล้วจะยอมรับว่าติดใจจริงๆ คุณอาจจะโกหกเพื่อจะเลี้ยงเด็กต่อก็ได้"
"แล้วเกี่ยวอะไรกับให้ไปนั่งที่โซฟา"
"ถ้าคุณมองฉันช่วยตัวเองแล้วทนไหว ฉันจะยอมเลิกคุยกับทุกคนแล้วเป็นเด็กของคุณแบบที่คุณจะมีเด็กกี่คนก็ได้"
"แล้วถ้าฉันทนไม่ไหว?"
"คุณก็ต้องเคลียร์เด็กทุกคนทิ้งแล้วก็มีฉันคนเดียว"
"มั่นใจมากเลยหรอ ลืมหรือไงว่าฉันผ่านผู้หญิงมาเยอะ เห็นแค่นั้นคิดว่าฉันจะทนไม่ไหวจริงๆ เหรอ" ธนาถามออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะหยัดตัวลุกไปนั่งลงตรงโซฟาปลายเตียงให้ตามที่อีกคนขอ
"ที่สุดเลยค่ะ มั่นใจว่ายังไงคุณก็ไม่ไหว"
"งั้นก็ตกลง เริ่มสิ ฉันจะตั้งใจดู"
- ผู้เขียน
