อันโตนิโอยุติจุมพิตเดือด พร้อมๆ กับชะโงกหน้าอยู่เหนือกายสาว ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเกือบดำจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวนิ่งนาน วูบหนึ่งก็ใจอ่อนยวบลง แต่พอสมองนึกย้อนไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ความอำมหิตที่ซ่อนเร้นอยู่ในกายก็กระหึ่มขึ้นอีกครั้ง เขาแสยะยิ้ม และสอดแทรกปลายนิ้วแกร่งของตัวเองให้ดำดิ่งเข้าไปในความเป็นหญิงที่แสนจะคับแน่นอย่างไม่ปรานี เจ้าหล่อนสะดุ้ง น้ำตาทะลัก
“เค้าเจ็บ...”
“เธอจะเจ็บยิ่งกว่านี้อีกเป็นพันเท่า”
ประโยคเหี้ยมเกรียมสุดท้ายยุติลงพร้อมๆ กับเต้างามของหล่อนที่ถูกกลืนกินอย่างป่าเถื่อน เขาใช้ฟันขบปลายถัน ใช้ลิ้นตวัดเลียไปมาอย่างเร่าร้อนรุนแรง มาร์กาเร็ตบอกตัวเองให้นอนร้องไห้เงียบๆ ให้ทำใจกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่เพราะความไร้เดียงสา หรือเพราะความช่ำชองของคนใจร้ายก็ไม่อาจรู้ได้ เมื่อวินาทีต่อมาร่างของหล่อนก็เริ่มลุกเป็นไฟ ความรุนแรงของเขาไม่สามารถทำให้หล
