“แต่แม่ทนเห็นลูกเจ็บแบบนี้ไม่ได้นะมาร์กี้ แม่ทนไม่ได้...”
มาร์กาเร็ตเงยหน้าจากอกของมารดา มองท่านทั้งน้ำตา “หนูทนได้ค่ะ ไม่ว่าพี่ชายจะเกลียดหนูสักเท่าไหร่ แต่แค่หนูรักพี่ชายก็พอแล้ว”
วิเวียนยกมือขึ้นลูบศีรษะของบุตรสาวด้วยความสงสารจับใจ หากหล่อนเข้มแข็งกว่านี้ ใจกล้ามากกว่านี้มาร์กาเร็ตก็คงไม่ต้องมาเจ็บปวดแบบนี้หรอก หรือว่านี่จะถึงเวลาที่หล่อนจะต้องสู้แล้วนะ สู้เพื่อลูกและความถูกต้อง
“แม่รู้ว่าลูกรักอันโตนิโอมากแค่ไหน แต่อันโตนิโอไม่มีทางรักลูกได้หรอกมาร์กี้ ไม่มีทางรักได้จริงๆ”
“เพราะอะไรคะคุณแม่... หรือว่าเพราะความลับที่คุณแม่กับคุณพ่อปิดบังหนูเอาไว้คะ”
ตอนนี้ถึงเวลาแล้วสินะที่ต้องพูดความจริงทุกอย่างออกไป “ใช่ ความลับที่แม่อยากจะบอกหนูมาตลอด แต่แม่ก็ขี้ขลาดเกินไป”
มาร์กาเร็ตพยุงร่างของมารดาให้ไปนั่งบนโซฟา ก่อนที่ตัวเองจะคุกเข่าลงตรงหน้าท่าน
“คุณแม่กำลังจะบอกอะไรหนูเหรอคะ”
วิเวียนจ้
